[Kalemzede]

Bir kýsým insanlarýn, nefislerine uyup Hz. Ýsa’nýn (a.s.) getirdiði mesajý tahrip etmelerine raðmen, aklýselim sahibi olanlar zamanla yapýlan tahrifatý görüp, kýsmen de olsa, tashih yoluna gitmiþler. Bu ilk kilise ziyaretimde gördüðüm bir hadise de bunun somut bir örneðiydi. Programýn ortalarýnda Papaz Haným eline büyük bir somun ekmek alarak Hz. Ýsa ile ilgili bir olay anlattý. Akabinde, Hz. Ýsa’nýn (a.s.) hatýrasýna, elindeki ekmekten bir parça koparýp masanýn üzerindeki bardaða batýrarak yedi. Herkes sýraya girip mistik bir havada ekmekten bir lokma alýp bardaða batýrdýktan sonra aðzýna atýyordu. (3) Ben yanýmdakine bardakta ne olduðunu sordum. Þarap olduðunu düþünmüþtüm. Ancak yanýlmýþtým. Arkadaþýmýn anlattýðýna göre, bu kilisede þarap yerine meyve suyu içiliyordu. Hayret etmiþtim. Birçok kilisede þarap içilmesine raðmen, bu kilisedeki insanlar, içki içmenin doðru olmadýðýný anlayýp Hýristiyanlýktaki yanlýþ bir hükmü tashih etmiþlerdi. Baþka bir deyiþle, tahrip olmuþ bir hükmü tashih ederek bu konuda Ýslam’ýn getirdiði hükme gelmiþlerdi.
Kilise cemaati, Hz. Ýsa’nýn cömertliðine iþaret eden sofradan bir lokma aldýktan sonra þu manalý sözlerle dua etti: “Ey Rabbim! Aç olanlara aþ, ekmeði olanlara da adalet açlýðýný ver!”