Bu aşk

Cihanı hiçe satmakmış bu aşk.
Döküp varlığı, gitmekmiş bu aşk.

Elinde şekeri, ellere verip,
Ağuyu kendi yutmakmış bu aşk.

Bela yağmuru gökten yağarken,
Başını ona tutmakmış bu aşk.

Bu âlem sanki ateş denizi,
Ona kendini atmakmış bu aşk.

Herkes toplanıp, gülüp oynarken,
Bağrına taş basıp, yatmakmış bu aşk.

Âşık olmayan bu derdi bilmez,
Malla denize batmakmış bu aşk.

Âlem yangından kaçıp dururken,
Nefsi ateşe atmakmış bu aşk.

Hasretle gece gündüz ağlayıp,
Gözün şükrünü yapmakmış bu aşk.

Halka yaranmak değil bu sevda,
Hakkın emrini tutmakmış bu aşk.

Eşrefoğlu bil şu gerçekleri,
Vücudu fani etmekmiş bu aşk.

Kelimeler:

Ağu: Zehir

Dilimi tutamam?

Bir an dilim tutamadım,
Aşk koymaz beni söyletir.
Tuhaflığı atamadım,
Aşkın âdeti böyledir.

Bu aşk beni deli kıldı,
Aklımı başımdan aldı,
Mecnun gibi dağa saldı,
Ah çektirip hep inletir.

Aşktır beni benden alan,
Eşinden tutup ayıran,
Kimdir aşka karşı duran,
Şahları baştan çıkartır.

Tuhaftır bu aşkın işi,
Dayanmaz ona her kişi,
Gözlerden akıtır yaşı,
Yürekleri hep yandırır.

Kimde Allah aşkı varsa,
İçinde ateş yanarsa,
Dili Hak diye anarsa,
Onun sohbeti tatlıdır.

Aşktır gönülde nur olan,
Aşktır Musa’ya Tur olan,
Aşktır İsa’ya yâr olan,
Ölüyü diri kıldırır.

Gel âşık ol şad olasın,
Kederden azat olasın,
Aşkından murat alasın,
Tutar yükseğe daldırır.

Eşrefoğlu Rumi söyler,
Köye şehre haber eyler,
Kim ki âşık olmak ister,
Ağır yükleri kaldırır.

Kelimeler:

Tur: Hazret-i Musa’nın Allahü teâlâ ile vasıtasız konuştuğu dağ
Şad: Neşeli

Yine aşk

Yine aşk elçisi geldi, erişti.
Aşkın kadehini doldurup içti.

Yine coştu hemen, canımda aşkın,
Yine dalga vurdu inciler saçtı.

Yine bozdu ismim, sırrını aşkın,
Yine kanatlanıp can kuşu uçtu.

Eşrefoğlu Rumi yine ulaştı,
Kavuştu dostuna ışıklar saçtı.

Kalbi temiz olur mu hiç?

Seni seven âşıkların,
Gözyaşı diner mi hiç?
Seni maksut edinenler,
Dünya ahret, anar mı hiç?

Ölmez elbet âşık canı,
Çürümezmiş onun teni,
Aşk kimi kılmışsa fani,
Ona zeval erer mi hiç?

Sana gönül verenlerin,
Eli sana erenlerin,
Gözü seni görenlerin,
Devranları döner mi hiç?

Aşkına düşen canların,
Yoluna baş koyanların,
Aşk bülbülü olanların,
Kimse dilin bilir mi hiç?

Kim gerçekten sever seni,
Yoluna kor tatlı canı,
İstemez iki cihanı,
Gayriye aldanır mı hiç?

Aşk tadına alışanlar,
Seher vakti buluşanlar,
Mâşukuna ulaşanlar,
Bir daha ayrılır mı hiç?

Doğru yola gelen kişi,
Mevlâsını seven kişi,
Hak uğruna ölen kişi,
Mala cana kanar mı hiç?

Leyla’sını görenlerin,
Mecnunluğa erenlerin,
Hakka gönül verenlerin,
Halini el bilir mi hiç?

Eşrefoğlu der ki aman,
Yansın aşk ateşine can,
Aşk ateşine yanmayan,
Kalbi temiz olur mu hiç?

Kelimeler:

Maksut: İstenen, arzulanan
Zeval: Yok olmak
Maşuk: Sevilen
Fâni: Yok olma

Hoştur

Kulun Hak aşkıyla yanması hoştur,
Şu gönlün Mevla’yı anması hoştur.

Aşk denizi dalgalanıp taşıyor,
Âşığın içine dalması hoştur.

Bu denize düşen ölür dediler,
Denizde boğulup ölmesi hoştur.

Gün gelir gözlere topraklar dolar,
İmanlı gözlere dolması hoştur.

Hak aşkı gelince eksikler biter,
Bitmemiş olsa da, gelmesi hoştur.

Hoca, şan ve şöhret hepsinden beter,
Her birinden uzak kalması hoştur.

İrşâdî manzumesi

Her cihetten münezzehtir Rabbimiz,
Muhtaç değil zaman ile mekâna.
Varları yok, yokları da var eder,
Dilediği şeyler gelir imkâna.

Hayat’tır varlığı, bizle değildir.
Basardır, görmesi, gözle değildir.
Kelamı var ama sözle değildir.
Hiç benzetilemez yaratılana.

Rabbimizden iste, yükselt feryadı,
Herkese veriyor neyse muradı,
Mevla emretmese, sinek kanadı,
Oynatıp da, uçamazdı bir yana.

Hangi şahta vardır böyle bir hüner,
Batıdan doğuya çekmiştir kemer,
Gökte dönüp durur Şems ile kamer,
Yazık olsun onda kusur bulana!

Hakk’ın eseridir yoktur mimarı,
Odur yerin göğün perverdigârı,
Bulutlardan verir bize yağmuru,
Damla damla akar, bağa bostana.

Nasıl yaratılmış yedi kat felek,
Bir ibadet olur bunu düşünmek,
İçleri doludur hesapsız melek,
Tesbih edip yalvarırlar Sübhana.

Kimi gözlerinden akıtır yaşı,
Kimisi secdeye koymuştur başı,
Hiç biri değildir erkek ve dişi,
Yiyip içmez, benzemez hiç insana.

Gökten indirmiştir yüz dört kitabı,
Kime indi şöyle bunun hesabı:
On suhuf Âdem’e kıldı hitabı,
Dostu koyup aldanma sen düşmana.

Elli suhufunu Şit’e indirdi,
Otuz suhufunu İdris’e verdi,
On suhufu Halil’ine gönderdi,
Herkes Mevla birdir diye inana.

Büyük kitaplarsa dört tanedir bil!
Musa’ya Tevrat’tır, İsa’ya İncil,
Allah’ın emriyle indirdi Cibril,
Gaflette olanlar artık uyana!

Zebur’un sahibi Hazret-i Davud,
İnanmayan oldu sanki bir Nemrud,
Kur’an-ı kerimi gönderdi Mabud,
Nebiler Serveri Şah-ı Sultana.

Kelimeler:
Münezzeh: Kusursuz ve hiç bir şeye muhtaç olmayan
Basar: Gören
Şems: Güneş
Kamer: Ay
Perverdigar: Yaratıcı
Felek: Gök
Sübhan: Allah
Suhuf: Forma, küçük kitap

Ümitsiz değilim

Ümitsiz değilim, günahkârsam da,
Mağfiretin çoktur, affet Allah’ım!
Huzurda edepsiz, cüretkârsam da,
Mağfiretin çoktur, affet Allah’ım!

Geceyi gündüze katamıyorum,
Üstümden gafleti atamıyorum,
Kaç kez tevbe ettim, tutamıyorum,
Mağfiretin çoktur, affet Allah’ım!

Hoca imdat ister, böyle taşkına!
Lütfet, doğru yolu göster şaşkına!
İki cihan habibinin aşkına,
Mağfiretin çoktur, affet Allah’ım!

Vefakâr

Kime gönül vermişsem,
Olamıyor bana yâr,
Kiminle dost, olmuşsam,
Olmuyor hiç vefakâr.

Hakk’tan meğer takdirdi,
Kalb aşkı benimsedi,
Hiç kimse benim gibi,
Olamaz aşka düçar.

Âşıklar aşkı alır,
Derdine derman bulur,
Nicesi mahrum kalır,
Hiç olmazmış haberdar.

Bu kahra hayret gerek,
Dervişe gayret gerek,
Yunus âşıksan gerçek,
Âşığa olmazmış âr.

Kelimeler:

Düçar: Tutulmuş, yakalanmış
Kahır: Derin üzüntü veya acı, sıkıntı

Allahü ekber

Kahraman yiğitler gezer dillerde,
Kükreyip der aşkla Allahü Ekber.
Hak dostları yaşar hep gönüllerde,
Kükreyip der aşkla Allahü Ekber.

İhlâsla alınır bütün nefesler,
Şehidlik içindir yüce hevesler,
Yaşanmış tarihe şan veren sesler,
Kükreyip der aşkla Allahü Ekber.

Hoca, bu, ecdadın zafer bestesi,
Durur mu hiç artık cesur hamlesi,
Göklere yükselir, imanlı sesi,
Kükreyip der aşkla Allahü Ekber

Seher vakti

Ne hoş tatlı Hû yâdı,
Seher vakti olunca,
Baldan tatlı Hû adı,
Seher vakti olunca.

Geceleyin kalkarlar,
Canı feda kılarlar,
Aşk oduna yanarlar,
Seher vakti olunca.

Seher vakti hoş saat,
Kalkanlar eder rahat,
Aşk bilmez istirahat,
Seher vakti olunca

Göklere çıkınca âh,
Pek çok olsa da günah,
Affeder bizi O Şâh,
Seher vakti olunca.

Ahmed Yesevi
(Rahmetullahi aleyh)

Kelimeler:

Yâd: Hatırlamak, anmak, zikir