Çevrimdışı

Bir ilişkim daha bitti demeyeceğim tabii ki.. Biten ilişkilerin ardından insanlar neden kendini üzer? Neden yıpratırlar ki?

Hani derler ya, sevdiğini bırak, gitsin; gelirse senindir; gelmezse zaten hiç senin olmamıştır. Biten ilişkiyi yeniden başlatmayı istemek çok doğru değil, çünkü ben bir bakıma insanın bunu psikolojik olarak yaptığını düşünüyorum. Çünkü eğer karşı taraf bitirmişse, diğer tarafta ağır basan terkedilmişlik psikolojisi onu bir sürü davranışa itiyor; bununla birlikte terkedilmişlik psikolojisinin bana göre getirdiği bir sorun daha var, elde etme arzusu ve bu arzunun sonunda kendisinin bitirmesi; bunun sonucunda da anlaşıldığı üzere kanımca ego tatmini yaşanır.

Velhasıl-ı kelam, biten ilişkinin peşinde koşmak kişinin kendisine zarar verir. Bitti mi? Bitti. Ne yapmalı? Tek bir an bile dert etmemeli. Tabii ki çok sevdiği bir insanı bir anda silip atamaz insan. Ancak, bitiren, çekip giden bir yâr için üzülmeye, ağlamaya değer mi? Değmez. Değmedi ve değmeyecek. Çünkü haketmemiştir eğer o bıraktıysa..

Severek ayrılanlar da olur, onlara bir şey dememeli insan, birbirlerini deli gibi severler ancak iki çetin karakter çarpışmak zorunda kalır, bir süre sonra da patlak verir bir yerden ve severek ayrılmak zorunda kalırlar.. Zorunlu ayrılıklar da vardır elde olmayan; sevginin bitmesi nedeniyle, ailelerin baskısıyla, görüş ayrılıkları nedeniyle ayrılmak zorunda kalır insanlar.. Neyse, konu dağılmasın..

Bazı insanlar var ki, uğruna tek bir damla göz yaşı dökmek günahtır, bazı insanlar var ki uğruna dünyayı fethetmek mübahtır.