Çevrimiçi

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Aldım, kabul ettim.

Artık bu cümle hayatımıza spiritüel kapıdan girip,
salonun tam ortasına koltuğunu çekti.

Herkes bir şey “alıyor”...

Herkes bir şey “kabul ediyor”...

Ama kimse sorumluluğu üstlenmiyor.

Çünkü “aldım, kabul ettim” artık bir farkındalık değil, modern bir pasiflik sığınağı oldu.

Hiçbir şey yapmadan değişim beklemenin süslü adı.

Evrene sipariş geçildi.

Ama davranış iptal edilmedi.

Bir kuşak yetişti şimdi, mum yakıyor, kart çekiyor, niyet ediyor...

Ama sabah uyanınca yine aynı korkuya sarılıyor,
yine aynı insana dönüyor, yine aynı yanlışı “kadersel” sanıyor.

Bu da yeni bir bağımlılık türü doğurdu.

Ritüel bağımlılığı.

İnsan çalışmıyor, değişmiyor, yüzleşmiyor...

Ama tütsü yakıyor.

Duman yükselince vicdanı da arınıyor sanıyor.

Yetmedi.

Bunun bir de ruhsal egosu doğdu.

“Aldım, kabul ettim” artık gizli bir üstünlük cümlesi.

Ben zaten seçildim.

Evren benimle özel ilgileniyor.

Benim kargom hızlandırılmış teslimat.

Adına da “bilinç” diyorlar.

Oysa bu bilinç değil, spiritüel narsisizm.

Ve en tehlikelisi.

Kaderle sorumluluk birbirine karıştı.

Başına geleni kabullenmek başka, başına gelen için hiçbir şey yapmamayı “teslimiyet” sanmak bambaşka.

Gerçek teslimiyet, kaçmak değil, yüzleşmektir.

Gerçek kabul, susmak değil, değişmektir.

Evren kargocu değildir.

Kapına “buyurun dileğiniz” diye gelen bir sistem yok.

Tohum istemek kolaydır.

Toprağı kazmak zor iştir.

Ama biz ne yaptık?

Toprağı kazmadık.

Sadece gökyüzünü etiketledik.

Şimdi soruyorum.

Aldın, kabul ettin...

Peki ya sonrası?

Davranışın değişti mi?

Sınır koydun mı?

Yanlışı bıraktın mı?

Kendine sadık kaldın mı?

Kendini dürüst, adil bir hesaba çektin mi?

Yoksa sadece evrene havale edip, hayatı aynı şekilde mi kullandın?

Bazıları niyet eder.

Bazıları kaderini düzeltir.

Aradaki fark şudur.

Biri ister, diğeri göze alır.

Biri bekler, diğeri bedel öder.

Aldım, kabul ettim demek başlangıç olabilir.

Ama tek başına asla bir yol değildir.

Çünkü hayat, sadece dileyenlerin değil, harekete geçenlerin tarafını tutar.

__________________