Çevrimdışı

Boyut Ayrıntısı

Boyutlar konusunda, kısaca geçiş aşamalarına değineceğim. Her boyut diğerinin üzerine sarar; soğan gibi!

Boyutsuzluk: O, nokta; hiçlik; hiçin potansiyeli sınırsızdır! Her şey hiçten gelir! Yani hiç aslen her şeyi kapsar! İnsanların bilinçli ya da bilinçsiz hedefi hiçliktir, yani hep olmaktır! Hiçlik yani boyutsuzluk, tarif edilemez ama illa tarif olacak ise hiçlik nokta ile tarif edilebilir! Her şeyin kaynağı olan bir nokta!

Tek boyut: İki nokta; bu iki nokta da aslında aynı noktadır. Yansıma ile görünmek, boyut kazanmak gibi düşünelim. Bir nokta görünür olmak için boyutlanıyor! Bu da ikilikle mümkün oluyor! İkinci nokta, anti nokta gibi! Yani bir asıl nokta, çok yansıma! Evrendeki bir noktanın evreni tam temsil edebildiğini düşünelim! Ya da her şeyi, bir nokta gibi düşünelim aynı nokta, her şey; her şey ise bir nokta! Kaynağa bakmak gibi!
"Ben" tek boyut; benlikte iki unsur var pozitif ve negatif denge içinde! Biri olmaz ise diğeri de görünmez! Çünkü boyutsuzlukta olanı, boyutta görmek mümkün olmaz! Benlikteki, pozitif unsura bir isim takılabilir ayırmak için “Ene” diyorum ben negatif unsura da “Ego” diyebiliriz! Ego ölürse ene de görünmez!

İki boyut: Bu bir levhadır! Data levhası! Evreni ve içindekileri oluşturan ve 3. Boyuta kaynaklık eden data boyutu! Ruhlar alemi, bu boyutta! Ruh yazılımı bu boyutun ürünü! Ahret için veriler de burada sınıflanır! Yani data derlemesi ve yeni boyutlara, yansımalara kaynak olan ve olacak veriler burada tutulur! Zaman ve mekan yok burada! Bilgiler iki boyutlu bir levhada kayıtlı! Bu levha da geometrik olarak sınırı belirlenmemiş bir düzlem gibi düşünülebilir!

Üç boyut: bu içinde yaşadığımız madde alanıdır! İki boyutlu levhadaki bilgilerin, yazılımların yani ruhların görüntüsünün izafi alanı! 3.boyut zaman ve mekanın işlemesi bu boyutta! Mekan, maddenin ta kendisi! Zaman da mekana göreceli oluşur! Bir data bir maddeyi oluşturunca mekan ve zaman başlar! Zaman-mekan konusunda, ayrıntılı yazmıştım burada şu önemli bir ruh yani bilgi, yazılım; ikinci boyuttan görünür olmak için 3. Boyuta geçtiğinde mekan ve zaman başlar! Yani ikinci boyutta zaman olmadığı için boyutsuzluktaki ya da birinci-ikinci boyuttaki biri 3. Boyutu zaman ve mekan sınırı olmaksızın seyreder! Kaderi de yazabilir; geçmiş ve geleceği de bilir zaten! Yani 3. Boyuttaki biri bu kontağı kurarsa gelecek ve geçmişe dair bilgilere ulaşabilir! Bu bilgilerle kendi hakimiyetini 3. Boyutta gösterebilir! Ayrıntısını düşünelim!

Dört boyut: bu tamamen ilk boyutların üzerine sarılır! Hayal gibi! İlk boyutlardan yeni versiyonlar üretmek gibi! Burada önemli olan üretilecek her şeyin ilk üç boyuta dair olmasıdır! Yani hiçlikten, tek boyuta; tek boyuttan, ikinciye; ikinciden, üçüncüye yani maddi alana; maddi alandan da yeni sandığımız ama ilk boyutlara izafi bir açılım! “Hiper küp” gibi. Hiper küpün aslı, hiçlik; ilk hareket, bir nokta; sonra iki nokta yani tek boyut; sonra düzlem yani levha, iki boyut, data! Sonra 3. Boyut, bilinen varlık sahası, zaman ve mekan da başlar! Sonra hiper küp 4. Boyut animasyon gibi! Hayal yani! Üzerine ne kadar sararsanız sarın hepsi hiçlikten başlar! Biz 4. Boyutu hayal ederiz ama 3. Boyuttayız! Hedefimiz hiçlik ise boyutları çoğaltmak yerine teke ve hiçe doğru yol almalıyız! 3. Boyuttayız 2. Boyutta zaman ve mekan kalkacak, birinci boyutta ikilik olacak (Yukarıda bahsettiğim “Ben ikiliği”) hiçlikte hepsi kalkacak!

Hiçliğin, boyutsuzluğun, sonsuz ve sınırsız potansiyeli, neden sınırlı boyutlarda yansımak istedi?
Cevap: Bilinmek istedi, boyutları yarattı! Boyutlarda görünür oldu!
Tek boyut, iki nokta; o da “İnsan benliği” gibi! insanın madde yapısı 3. Boyuta dair, mana yapısı 2.boyuta dair, tercih yapabilen “Ben” yapısı ise tek, birinci boyuta dair birinci boyutta bir ikilik var ama! 4. Boyuta da hayalleri ulaşır!
Tek boyuttaki ikili sistem, “Ben” in iki yönüne dair pozitif ve negatif! Biri olmazsa diğeri görünmez!
İkinci boyutun data yapısı, mana yapısı ruha dair!
Üçüncü boyutun maddi yapısı bedene dair, donanım!
Dördüncü boyutun üçüncü boyutu sarması, hayal işlevi!

Son tahlilde; insan hiçlikten var oldu! Boyutlarda göründü! Aslına dönecek! Bu da boyutları hiçliğe doğru kat etmesiyle olacak, yoksa 3. Boyuttan 4. Ve fazlasına sarmakla değil! O halde hiçlikten başlayan bu görünür olma serüveninde, insanın zatına bakalım! Zat: Benliğin, ruhu ve bedeni kullanarak veri oluşturması! Zat, ne ruh, ne beden ne de ben; zat, bunların bileşiminden oluşan bir veri tabanı! Ahmet’in zatı, Ahmet’in benliğinin ruhu ve bedeni kullanarak oluşturduğu tüm verilerdir! Şu an okuduğunuz yazı benim zatıma dairdir! Yani ne yalnızca ben, ne sadece bedenim, ne de özellikle ruhum değil! Ruh ve bedenin “Ben” emrinde oluşturduğu veriler! Bu veriler güzel ise yansıması Cennet, değil ise Cehennem gibi düşünelim ahirini de!

İnsanın aslı boyutsuzlukta saklı, hiçlikte; yansıması üç boyutta görünüyor! Yani tekamül etmesi, bir boyutta açılmasıyla mümkün, bu da o boyuta has görünüm eksikliğinin telafisi sağlanırsa mümkün! Yani boyutların ikilemi ve aldatması aşılınca tekamül mümkün. Ruhta kalırsa, ikili data boyutu levh-i mahfuzda kalacak; üç de bedende kalırsa, o da sıkıntılı olacak. Tek boyutta kalırsa da "Ben" de kalacak. Tüm boyutları kapsayan boyutsuzlukta, hiçlikte olur ise hepsinde görünecek ama aslını kaybetmeyecek! Yani görünür olmanın bir bedeli var bu da Cehennem ile anlatılmış.


İnsanın görünür bilinir olma serüveninde, ilahlar bu işe bir yerden bulaşıyor ve ilahlardan kurtulamıyor insanlar; ilahları sembol olarak alalım, yani uyanık olan birileri de bu rolde işleyebilir! Datadan Levh-i mahfuzdan alınan ruh, esfeli safilin denen Dünya’ya atılırken 3. boyutla tanışmak zorunda kalıyor, zaten ruhlar alemi denen levh-i mahfuz levhasında ikili bir boyutta hapis iken daha ağır bir hapse mahkum oluyor, ana rahminden 3. boyutun sınırlarına atılıyor! Bu sınırların delinmesi bilinç ile olacak ama bir sorun var; bilinçler ilahlar edinip köreliyor! İnsan hiçlikte kalsaydı, asla benliğini bilemeyecek idi; birinci ben boyutunda kalsaydı yazılımını yani ruhunu bilemeyecek idi; levh-i mahfuzda ikinci boyutta kalsaydı da bedeniyle bildiği alanı hiç bilemeyecek idi. Şöyle düşünmeli mi? İnsan tüm boyutları tanısın diye ya da tanımak için alt boyutlara yani 3. boyuta gelmeyi istedi diledi!

Konu "La ilahe illallah" (İlah yok Allah var veya ilah çoğunluğu değil Allah tekilliği" konusuna geldi. Bu manada "Ben" yani tek boyutta kendimizi fark ettiğimiz ilk aşamada, 2. ruhsal aşamadan ve 3. bedensel aşamadan önceki ilk farkındalık halimiz ile “Ben” ile O’nu tek olarak algılamamız, ikilik olmadan daha akıllıca olur gibi. Yani inanç konusu olsa da bu konu akla yakın olanı ilahlardan çoğul olandan tekil olan ben yani O’na ulaşmak “İlim kendin bilmek!” gibi düşündüm.

Hiçlik konusunda deneyimlemek önemli, ben hiçliği bir rüyamda deneyimledim ama anlatılacak bir şey değil. Şöyle ki her şey var ama hiç bir şey bilinen boyuta dair değil. Yani öyle bir ortam ki bir şeyden her şey olabilir ama olmayabilir de! Buradaki tercih dahi hiçliğin sınırsız potansiyeline dahil, yani boyuta çıkma arzusu dahi potansiyelde saklı. İlk hareket nasıl olacak korkusu var, yani hiçliğe tam dalındığında kara deliğe benzer çıkmayı akıl etmek de mümkün olmaz olarak ben deneyimledim!

Boyutsuz olan, O yani Allah; hiçlikten her şeyi yaratan boyutsuz olan!
Boyutsuz olan, bilinmek ister ve boyuta çıkar, nasıl çıkar?
Bir nokta, boyutsuz geometride! “Ben” bir nokta olarak düşünülür ise iki noktanın birleşiminden tek boyutta “Ben “ görünecek! Madde anti madde gibi!
Bu “Ben” dahi ikili bir işleyişe sahiptir tek boyut!
Geometride bir nokta, boyutsuz tek boyut en az iki nokta ile bilinir olur!
“Ben” ile bilinmek ister boyutsuz olan, hiçlikte olan!
Ben ise iki yönlü (artı ve eksi); artı yönü, hayra bakar; eksi yönü, de nefis denen şey!
Biri ego yani nefis, diğeri hayır yanı yani ene! (Tarif için)
“Ben”, ene demek; bu ben, ruhsal bir yazılım yüklenir, ruhlar aleminde; işte o yazılım levh-i mahfuz!
Ruh ile ben iki boyutlu olur! Ruhlu ben!
Ama bu boyutta bilinir, görünür olmaya yetmez!
Üçüncü boyut da gerekli görünmek için yani beden!
Bu üç boyutlu beden ile hepsi (Ben, ruh, beden) işler, işleten de “Ben”; Allah’ın esmasını gösterir!
Bu işleyişten zat, yani yaşamsal veriler oluşur!
Zat: Benliğin ruh ve bedeni kullanarak yaşamsal veriler üretmesidir! Bu üretimler de ahiri oluşturur!
Bu sürecin ilk tercih aşamasına “Elest” denir! İkili boyutta zaman yok!
Elestte yani ikili boyutta iken tercih edilen tüm soyut veriler (data), üçüncü boyutta eş zamanlı görünür. Zaman ve mekan 3. boyutta algılanıyor!

__________________