Keman ailesi, 16. yüzyılda İtalya'da ortaya çıkmış bir telli çalgılar ailesidir. Keman(violin), viyola, çello(viyolonsel) (bas keman) ve String bass (double bass)'dan meydana gelir. Tüm üyeler orta çağ latincesinde telli saz anlamına gelen viyoladan türemiştir. Ton aralıkları aynıdır ancak fiziksel özellikleri ve ton kaliteleri farklıdır. Keman ailesi üyesi çalgılar özellikle klasik müzikte kullanılırken modern çağda da zaman zaman çeşitli müzik parçalarında yer alır.

ÇELLO (VİYOLONSEL)

Viyolonsel ya da İtalyanca'daki violonçello sözcüğünden türetilen çello viyoladan daha büyüktür ve sesi kalındır (bas). Daha çok solo bölümler için kullanılır. Sanatçı oturarak bir metal çubukla yere dayanan çalgıyı dizleri arasına sıkıştırır. Dört teli olup, yaklaşık dört oktavlık ses genişliği vardır. En yakın atası 19. yüzyıla kadar yaygın bir biçimde kullanılan viola da gamba'dır.


DOUBLE BASS (CONTRABASS)

Kontrbas eski bir çalgı olan violone'den geliştirilmiştir. Keman ailesinin en kalın sesli üyesidir. Boyu yaklaşık 180 santimetredir. Ayakta durarak ya da yüksek bir yere oturarak çalınabilir.

VİYOLA

Viyola kemandan biraz daha büyüktür ve aynı biçimde çalınır. Sesi daha kalın (alto) ve daha yumuşaktır.

Gövde uzunluğu 41 – 45 cm'dir. Notaları üçüncü çizgi do anahtarıyla yazılır. İnce seslerde sol anahtarı kullanılır. Yapı olarak kemandan pek farkı bulunmayan viyolanın da dört teli vardır ve tam beşli aralıklarla DO, SOL, RE, LA olarak akort edilir.

VİOLİN (KEMAN)

Keman çene altı ile omuz arasına sıkıştırılarak tutulur. Sol elin parmakları sap üzerinde bulunan tellere basarak gezinirken, sağ elde tutulan yay, keman tellerine sürtülerek çalınır. Gövdenin orta bölümündeki yan girintiler yayın daha kolay hareket etmesini sağlar.