Çevrimdışı

Ufak Şeyleri Dert Etmeyin

Yazarı : Richard Carlson
Yayın evi : Alkım
Değerlendirme : Kitabı okumadan şöyle bir incelediğimizde, bitirdiğimizde daha sakin, daha mutlu bir "ben" bekliyoruz. Ancak bir çok kişisel gelişim kitabını okumayı bitirdiğimizde olduğu gibi; etkileniyoruz ama davranışlarımızda belirgin bir değişiklik göremiyoruz. Bu durum oldukça normal bence, çünkü psikoteraide bile 6-7 ay sonra davranış değişiklikleri beklendiğini duymuştum.


Karşımıza çıkan olumsuzluklar ya da sinirimizi bozan durumlar bazen bize bir şeyler öğretmeye çalışıyor. Geçenlerde ablam 5 kez üst üste aradı ve ben uyuyordum. İlk hissettiğim şey "kızgınlıktı" (Bir kere cevap vermeyince neden üst üste arıyordu! Üstelik acil bir şey de olmamıştı!) Sonra bir şey farkettim, uyuyakalmanın bozuk uyku düzenimi olumsuz etkileyeceğini düşünmüştüm uyumadan biraz önce. Kızgınlık gitti, teşekkür aldı yerini. Yüce yaratıcı güzel hediyelerinden birini daha göndermişti.

Çoğu zaman, sinirimizi bozan bir insanla empati kurmak çok şeyi değiştiriyor. Ya da duruma dışardan bir insanın gözüyle bakmaya çalışmak.
Ya da tepki vermeden önce biraz beklemek, o gün uyuyup ertesi gün düşünmek mesela.

Bazen de vazgeçmek iyi bir seçenektir, bu yöntemi ilk denediğimde çok iyi hissetmiştim kendimi. Bir çok şey içinde bulunduğumuz durumda büyüyor, "bir yıl sonra düşündüğümüzde ne kadar aptalmışım bunlara canımı sıktığıma" diyebiliyoruz.

"Kusursuzu aramak kusurdur" Puslu Kıtalar Atlası İhsan Oktay Anar

Bir çok şeyde hatalara odaklanıyoruz. Bir düşünelim bir elbise deniyoruz ya da gelecek planlarımızdan bahsediyoruz. Bir arkadaşımız diyor ki
"Sen beceriksizin tekisin!"
"Çok çirkinsin, hiç güzel olmadı."
"Boş hayaller bunlar, sen yine yapamayacaksın" vb.
Bir çok kez böyle bir arkadaş gibi davranabiliyoruz kendimize bu da bizi mutsuz ediyor.

Bazen yapmak istediğim işlerde çok yüklenirim kendime. Yabancı dil çalışmaya ilk başladığımda en iyi Kpds kitabını almıştım. Çok da çaba sarfettim ilk zamanlar ama bir süre sonra yorulup bıraktım, çünkü ağır gelmişti. Daha küçük adımlarla ilerlemem gerektiğini farkettim ve çok daha basit kitaplardan devam etmek iyi hissettirdi (küçük adımlar ilkesi).

Bir çok kez adaletsizliklerle karşılaşıyoruz, suçsuz yere ölen insanlara şahit oluyoruz, üzülüyoruz. Hayatın adil olmasını beklemek, biraz safdillik oluyor galiba.

Haberlerde o kadar çok şey okuyoruz ki, güven duygumuz kalmadı neredeyse. Sadece bankamatiğe giderken nelere dikkat edilmeli ile ilgili 5 yazı okumuşumdur. Dikkat ediyorum insanlara sırada arkalarına biri geçince tedirgin oluyorlar, bakıyorlar "acaba şifremi ezberliyor mu!" diye. Bir arkadaşımı ziyarete küçük bir kasabaya gitmiştim. Apartmandan çıkarken dış kapının önünde bir amcayla karşılaştık, söyleniyordu neden kilitliyorlar bu kapıları diye. Evlerin kapılarının hiç kilitlenmediği köyler biliyorum ve orada hissettiğim güven çok huzur verici.

Son söz ; daha etkili bir yaşam için daha sakin ve huzurlu olmak öğrenilebilecek davranışlardır. Gözlemleyerek, okuyarak, yorumlayarak.

 

Çevrimdışı

Yazarı : Richard Louv
Yayınevi : Tübitak
Fiyatı : 12 TL
Değerlendirme : Ciddi anlamda yayılmasını, herkes tarafından okunmasını istediğim bir kitap. Elimde gören herkes, okumak için sıraya girdi, bu da benim açımdan oldukça sevindirici bir durum. İçerik, cilt ve sayfa kalitesi fiyatına göre çok çok iyi, bu da tübitak farkı olsa gerek. Yüzlerce bilimsel araştırmaya yer verilmesi de etkileyiciliğini artırıyor.




Uzun bir yol vardı, derin yamaçlardan dağlara doğru. Bir çocuk bulutlara çıkardı, gördüğü düşün kanadıyla. Saçlarında bir yaz yağmuruydu, ellerinde nergis kokusu. Dünya inan ki bildiğin gibi değil çocuk... Hüsnü Arkan

1950 lerde, akıl hastanelerinin dönümlerce arazi satın aldığını ve hastalarını oralarda tedavi ettiklerini duymuş muydunuz?
Peki ya obezitenin, yüksek tansiyonun ve depresyonun televizyon, internet gibi teknolojik aletlerle geçirilen zamanlarla orantılı olarak arttığını biliyor muydunuz?

Yoğun iş hayatlarımızdan haftasonları kendimizi alışveriş merkezlerine atıyoruz. Akşama kadar vaktimizi orada geçirmemiz için her şey mevcut. Eve geldiğimizde boş vakitlerimizi tv ya da internet karşısında geçirmemiz için de öyle.

Benim 4 yaşındaki minik bir kardeşim çizgi film karakterlerini, şarkı sözlerini, dizileri çok iyi biliyor, çok zeki maşallah! ama ağaçları tanımıyor, köpek görünce ürküyor arkama saklanıyor, sarmaşık görünce koparıyor. Bilgisayar oyunlarında bile iddialı!
Tanıdık geldi mi bu çocuk?
Kitabın kapağında bir kız çocuğu var, yemyeşil çimenler üzerine serilmiş bir ip üstünde keyifle yürüyor. Bu çocuğun neslinin tükendiğinden bahsettiğinden olsa gerek kitap, resmin üstü yani çimenlerin devamı karanlık, simsiyah.



Sümela'ya ilk çıktığımızda içimden geçirmiştim ' bu kadar tırmanmaya ne gerek var, neden yapmışlar bu yapıyı buraya'
İçindeki camsız pencerelerden birine oturup dinlediğimde, kokladığımda, rüzgarı ve yağmuru hissettiğimde ki huzuru başka bir yerde hissetmedim. 5 yaşındaki Minstrel'in ormanında yürüyordum sanki. Neden keyfim olmadığı zamanlarda kendimi varsa yağmura, yoksa deniz kenarına ya da yemyeşil ve dar patikalara attığımı da daha iyi anladım. Derelerin şırıltısından neden vazgeçemediğimi de.

Doğala yakın olmanın iyi olduğunu düşünüyordum hep ama geleneksel bir şeydi bu, bilimsel olanı da biliyorum artık.
Tabiatta vakit geçirmenin çocukların zekalarını, hayal güçlerini geliştirdiği, ağır depresyonları atlatamasa da stres ve depresyona karşı dayanıklılığı artırdığı araştırmaların ortak sonuçları arasında.
Hayvanat bahçelerine gidilmediğini eleştirse de kitap, oradaki hayvanların doğal ortamlarında olmadıklarından kendilerini gerçekleştirebildiğini düşünmüyorum. O nedenle hayvanat bahçesi ziyaretinin faydası konusunda tereddütteyim.

Kitap sonunda neler yapılabileceğine dair ipuçları var, ancak tamamının okunmasını ve araştırılmasını istediğim için paylaşmayacağım.

Son söz ; bu kadar zamanımı bilgisayar, televizyon başında geçirmek kendime yaptığım en büyük 'kötülük'müş.