IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Nesnel bir tarih bilinci açısından anımsanmalıdır ki, ilk dönem Medine'deki uygulamalar sonrası İslam imparatorluklarının Yahudilere karşı tavrı genellikle pozitif olmuştur. Kuşkusuz bu uygulama bir eşitlik anlamına gelmiyor; ancak aynı dönem Hıristiyan iktidarların tavrı anımsanırsa aradaki niteliksel bir farkın teslimi gerekir. En kaba bir anımsatma ile Haçlıların Kudüs'ü ele geçirmesi sonrasında Yahudilerin hızla kötüleşen yaşam koşulları Selahattin Eyyubi sonrasında yeniden düzelmiştir. Osmanlı dönemi de Yahudiler için görece sorunsuz geçmiştir. Oysa aynı dönem Avrupa'sında Yahudilerin, 1290'da Fransa'dan, 1392'de İngiltere'den, 1492'de İspanya'dan, 1497'de Portekiz'den göçe zorlandığı bilinmektedir (Tayyar Arı). Çoğunun gelip yerleşeceği yer ise Osmanlı egemenliğindeki topraklar olacaktır.

Burjuva devrimler döneminde de durum farklı olmayacaktır ne yazık ki. Avrupa uluslarının ideolojisi olarak milliyetçiliğin ''ötekisi'' , diğer milliyetçiliklerden önce Yahudiler olacaktır. Anti semit refleks gerek ortaçağ gerek modern çağın belirgin özelliği olarak Yahudi halkına büyük acılar çektirecektir. Hıristiyanlık dinsel nedenlerle, Burjuva ideolojisi de ticari rekabet nedeniyle Yahudileri düşmanlaştırmış, Dreyfus davası benzeri pek çok örnekte de gördüğümüz gibi Yahudiler, siyasi linçlerin sistematik hedefi yapılmıştır.

Kuşkusuz Müslümanların Yahudilere karşı hoşgörüsü de sorunludur; çünkü kâfir-mümin ayrımı ve kelle vergisi hukukunca biçimlenmiştir. Kur'an'da Yahudilere ilişkin, ''iman edenlere düşmanlık bakımından en şiddetlisi'' (Maide-82), ''dost edinilmemesi gereken zalimler'' (Maide-51) gibi, günümüzün anti Semit söylemini anımsatan kimi söylemlerin varlığı da sorundur. Bununla birlikte, kimi istisnai örnekler hariç, Yahudiler İslam imparatorlukları altında görece sorunsuz bir hayat yaşadığı da açıktır.