Çevrimdışı

Çocuk bahçelerinde çiçeklere dokunmak yasak, çimenlere basmak yasak, ağaçlara tırmanmak yasak. Bu yüzden iki yaşındaki oğlum Ali, çiçekleri kokusuz, çimenleri plastik, ağaçları da budanmamış elektirik direkleri sanıyor. Yine de oğlum bir kuşu tanımak mutluluğunu yaşadı bu kentte. Uzun süre gökyüzünde uçabilen kanatlı nesneyi çok ama çok sevdi. Adını sordu. “Kuş “ dedim. Şimdi onun için uçabilen her şeyin adı 'Kuş 'tur. Ali'yi bir gece uyku tutmadı
Kalkıp başucuna oturdum. Ona, uykunun ne kadar gerekli olduğunu, uyumazsa büyüyemeyeceğni, büyümezse okula gidemeyeceğini, okumazsa doğru dürüst düşünemeyeceğini uzun uzun anlatıyordum ki, ağırlaşan gözkapaklarını zorlukla aralayıp ilk sorusunu yöneltti bana; “Kuşlar nereye gitti?” Kuşları gittikçe azalan bir kentte yaşadığımızı gerçekten o güne kadar hiç düşünmemiştim. Gerçekten neredeydi kuşlar? Nereye gitmişlerdi? Neden? Ben oğlumun bu sorunu yanıtlayamadım. N'olur siz fısıldayıverin bana: Kuşlar nereye gitti?