Çevrimdışı

Ormanda yavaş yavaş gezinen salyangoz kabuğunu hiç sevmezmiş. Etrafındaki uçuşan kelebeklere, rengarenk çiçeklere bakar ve:



— Ah ne olurdu benim de şöyle renkli bir kabuğum olsaydı, dermiş.



Bir gün yine yüksek sesle düşünüyormuş. Söylediklerini kelebek duymuş demiş ki:



— Sevgili salyangoz. Madem daha renkli bir kabuk istiyorsun, beni dinle. Kabuğunu boyatabiliriz. Bunu yapsa yapsa uğurböceği yapar.



Salyangoz çok sevinmiş.



— Ne duruyoruz? Hadi hemen gidelim, demiş.



Birlikte uğurböceğine gitmişler. Durumu anlatmışlar. Uğurböceği de salyangozun kabuğunu bir güzel boyamış. Salyangoz artık çok mutluymuş.



— Teşekkürler uğurböceği, demiş. Ne kadar mutluyum bilemezsin.



İşte o sırada yağmur yağmaya başlamış. Kelebek ve uğurböceği ne yapacağını bilememiş. Bir çiçeğin yapraklarının altına saklanmışlar. Salyangoz ise hemen evine girmiş. Evi onu yağmurdan korumuş.



İşte o zaman salyangoz yaptığından utanmış. Kabuğunun değerini anlamış. Zaten yaptırdığı boyalar da yağmurla akıp gitmiş. Bundan kendine bir pay çıkarmış. Halinden mutlu olmayı öğrenmiş. Üstelik böylece kendine daha mutlu hissetmiş.

__________________