[Mylife]

Ruminasyon kavramı psikoloji literatüründe ilk kez depresyon çalışmalarında önem kazanmıştır. Özellikle 1991 yılında Susan Nolen-Hoeksema tarafından geliştirilen Ruminasyon Teorisi (Response Styles Theory), bu kavramın bilimsel anlamda şekillenmesine öncülük etmiştir. Nolen-Hoeksema’ya göre ruminasyon, kişinin olumsuz duygulara verdiği pasif bir tepki biçimidir. Kişi üzüntü veya depresif bir duygu yaşadığında, bunları çözmek yerine zihninde tekrar ederek daha da derinleşir.

Teorik yaklaşımlar;

*) Nolen-Hoeksema’nın Ruminasyon Teorisi: Ruminasyon, depresyonun ortaya çıkışını ve sürmesini açıklayan önemli bir faktördür.

*) Bilişsel-Davranışçı Yaklaşım: Ruminasyonun işlevsiz düşünce kalıplarından kaynaklandığını ve bilişsel yeniden yapılandırma ile azaltılabileceğini savunur.

*) Nörobilimsel Yaklaşım: Beyinde özellikle varsayılan ağ (default mode network) ile ilişkili olduğu, zihnin boşta kaldığında geçmiş veya olumsuz olaylara kaymasının ruminasyonu beslediği düşünülür.

Bu düşünceye eleştiriisel yaklaşan bazı düşünceler de mevcut;

*) Bazı araştırmacılar, her tür geçmiş odaklı düşünmenin zararlı olmadığını, zaman zaman öğrenme ve ders çıkarma açısından faydalı olabileceğini ileri sürmektedir.

*) "Yapıcı öz-düşünüm" (constructive self-reflection) ile "zararlı ruminasyon" (maladaptive rumination) arasında ayrım yapılması gerektiğini savunan görüşler vardır.

*) Pozitif psikoloji perspektifinden bakanlar, geçmiş üzerine düşünmenin tamamen olumsuz değil, uygun bir şekilde yönlendirildiğinde kişisel gelişime katkı sağlayabileceğini iddia ederler.

Yukarıda yer alan ana unsurları içeren konularda eleştiriler almıştır ve hala tartışılmaktadır.

Ruminasyonun sadece depresyonla değil, aynı zamanda anksiyete bozuklukları, obsesif düşünceler ve travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) ile de bağlantılı olduğu araştırılmaktadır.

Mindfulness (bilinçli farkındalık) uygulamalarının ruminasyonu azaltmada etkili olduğuna dair güçlü bulgular vardır. Bazı kuramcılar, ruminasyonu "düşünce bağımlılığı" olarak değerlendirip daha geniş bir psikopatolojik çerçevede ele almayı önermektedir.

Ruminasyon psikoloji dünyasında yalnızca bir düşünme biçimi değil, aynı zamanda depresyon ve anksiyetenin sürmesinde kritik bir mekanizma olarak görülmektedir. Ancak bu konuda fikir birliği tam değildir. Kimileri ruminasyonu bütünüyle zararlı görürken, kimileri yapıcı ve yıkıcı boyutlarını ayırarak ele alınması gerektiğini savunmaktadır.

Kaynak: Journal of Abnormal Psychology