Çevrimdışı

Radyo yayınlarında okuyabileceginiz şiirleri sizler için seçiyoruz
Önerileriniz bu başlık altında..





ama gitme
gözlerimde kan gezer
yasadışı bir soğuk işler iliklerime
gözyaşlarını geçirip sırtına
küflü bir sapak mı bırakacaksın sabıkama

biraz duman hıçkırığı sigaranda
biraz gece kırığı bende
şiir yorgunu damarlarıma ilk aşktan sola dön
ama gitme


şiir kanamalı bir aşkın "sonu yok"undan geçerken
ışığın sesini bul
aynandaki kırık yüzümü topla
gözümde seğiren acı bir denizde yüzdür
olimpos'un sıcağını
ama gitme


uçurumlar seri cinayetleri tökezletirken
sesini sakladım cebime
yağmur işgalli bir gecede ıskaladım
kapına dayanmalarımı
daha binmeden otobüslere
duraklar mı tuttu da kustun sesini üstüme
bak sana dil sürçmeli peltek şiirler yazdım
satırlarından kan sızar
satırla doğranmış bir aşkın cinayetinde


bir insan iki kıyıya aynı anda gözlerinden düşebilir
itme

ama gitme
daha saat "hoşça kal"ı göstermedi
bitme !

Kahraman TAZEOĞLU (Beni Susarken Bölme kitabından)

__________________

 

Çevrimdışı

Ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözlerle, umutsuz ama son bir çare uzattığı eli yine havada kalmıştı. Artık yapacak tek bir şey vardı. Hem de çok iyi bildiği bir şey... Beklemek!

Ömrü beklemekle geçen yorgun, kırgın bir o kadar da bıkkın bu kalp için bir kaç saat daha beklemek hiç de zor olmamalıydı. Ancak bu bekleyiş diğerlerine hiç benzemiyordu. Bu bekleyişin sonunda ne kahve gözler, ne minik eller, ne de güzel bir gülümseme vardı. Bu bekleyiş son bekleyişti. "Onu" değil "Sonu" beklemekti.

Bir taraftan çok korkuyordu her canlı gibi, bir taraftan da seviniyordu... Bu son bekleyişti ve bir daha beklemeyecekti.

Bu düşüncelerle acı içinde kendine yazılan senaryoda son bekleyiş bölümünü oynarken çevresinde kimseler yoktu. Ne başroldeki aktrist, ne de figüranlar... Filmi başa aldı son bekleyişi beklerken...

Hayatı bölüm bölüm bir dizi film tadında gözlerinin önüne geldi. "Neler yaşamışım" dedi. "Ne acılar çekmişim ve ne çok, ne çok beklemişim".

Koskoca bir ömrün yarısı beklemekle geçmişti ve hala bekliyordu. Gülümsedi zoraki kanlı gözlerle.. "Bu bekleyiş son". Yine bir gülümseme belirdi kanlı gözlerinde... "Ben bu cümleyi bir yerden hatırlıyorum" dedi, kendi kendine. Evet her bekleyişin sonunda beklediği gelmediği için "bu son, bir daha beklemeyeceğim" diye kendi kendine verdiği sözleri hatırladı.

Acaba yine mi öyle olacaktı, derken beklediği ilk defa zamanında geldi. Gülümsedi genç adam, kendine uzanan elleri sıkı sıkı tuttu ve bir daha beklemeyeceği yere doğru emin adımlarla yürüdü.

Gözleri açık gitmişti. O an bir ömür beklediği ve bir türlü gelmeyen sevgiliyi düşündü. Ve şu cümleler istemsizce dudaklarından döküleverdi...

Umarım, umarım gözlerimi sen kapatırsın sevgili!

Son Bekleyiş Şiiri
Mehmet Buyukkaya Kaleminden..

__________________

 

Çevrimdışı

Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman
Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni…


Sevgi Şiiri..
Ümit Yaşar Oğuzcan Kaleminden...

__________________

 

Çevrimdışı

aşk yasaklandı artık halka açık yerlerde.
el tutmak yol açıyor diye hesapsız susmalara,
kaldırdık tüm tutuşmaları.
yasak kelime oyunu yapmak.
yalan söylemek mecburi ve serbest ayyuka çıkmak.
artık yağmur sonraları toprak kokmak yok ,
tomurcuklanmak günah.
ve bir insan gözü yüzünden 100 gün ardarda uyumamak.
kimse ölmesin diye kimsenin aklında,
her sevdalı verdiği sözü geri alacak.
güneşi ayı ve hatta hiç bir tabiat olayı,
şahit gösterilmeyecek hiç bir sevdaya.
ne deniyorsa onu atacak kalp.
ve süresi24 saate çıkarılacak meskun mahallerde ağlamanın ..

__________________

 

Çevrimdışı

''Özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin
Özlem, gidip görememendir; ama
gidip görmek istemen
Özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin
Özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen''


Oruç Aruoba

__________________