[Vesaire]

Bütün düşkünlüklerime adını koydum.
Bu yüzden güzelim ben, bu yüzden çirkin değil itiraflarım.
Bir yangından çıkmadım ben, çıkamadım.
Bırakın yazayım, bırakın konuşayım bütünümle, bütün belirsizlikler adına.
Yaşam bir ıstırap makinesi,yaşam rüyadan kalan donuk bir armağan.
Her şeyi ısıtacak olan tek şey kalbimiz.
Kökleriyle toprağa, çamura, yani yaşama, gökyüzüne uzanışı ile yıldızlara ve sonsuzluğa, yani sana açılan, sana bağlanan bir kule..
Fildişi Kule.. kimsenin olmadığı yer..
Ayaklarımdaki çamurlarıda temizleyebilirim o gökyüzünde.
Herşeyi bu aşkın içinde eritmek, yanınızda olmak, bir limana, bir sığınağa kavuşmak..
Layık mıdır insan bunca sevilmeye?
Ya birbirine yetebilmek?
Yetebilecek kadar değil, ancak bulabilecek kadar yaşadım, öğrendim.
Yani yaşamadım, yoktum..
yok saydım bütün zamanlarımı..
varolmayacak kadar hayaldim, hayalinizde.
Ürkütüyor bu, soğuk bir bıçak gibi saplanıyor kaybedilme ihtimali yüreğime..
vede kamçılıyor aynı zamanda sığlığımın enginleri içme arzusunu.
Bütün kalplerin aynasıyım ben, yalnızca seni sevmek seni yansıtmak için.
Bütün insanlığın idealiyim ben yalnızca sana varmak, varetmek için.
Bütün annelerin çocuğuyum, seninle doğup büyümek, sevmek ve sevilmek için.
Bütün kelimelerin dili, bütün şarkıların notalarıyım.
Bütün zindanların sürgünüyüm, "yok"luğun demir parmaklı pencerelerinde özgürlük kuşlarını bekleyen.
Bütün yıldızların gözlerimde söndüğü karanlığım ben, yalnız o gözlerindeki ışıkla yanıp aydınlanmak için.
Bütün aldatmacaların avuçlarımda ezildiği, kaybedildiği dünyayım, bir tek senin doğrunla kucaklamak, kucaklanmak için.
Bir tek cümlende bütün anlatamadıklarım var ve herşeyin bir benzeri bir taklidi var, bir tek o eşsiz, sen eşsizsin.
Bir tek yaşamadığımız zaman var bizim.
Yaşadığımız bir gününe bile bedel değil.
Çünkü hiçbirinde yoktuk.
Bütün heyecanların soluduğu, bütün korkuların saklandığı, bütün düşmüşlerin ayağa kalktığı, bütün sevinçlerin, yitiklerin geri döndüğü senim ben.
Ben sadece senin yalancınım, seninle bütünüm.
Yaşam mermilerini boşa harcamış olmalı.
Çünkü sen varsın, rüyaların var, rüyalarımız var.
Rüyalarımıza isabet edecek mermi hangi zamandan çıkıp gelecek?
Bize ne akrebin yelkovanı kovalamasından.
Yanında tek nefeste sonsuzluk!
Bütün menzillerin dışındayız biz.
Gölgeler bile ancak bizim ışığımızla düşer havaya, suya ve toprağa..ve yaşam bizim esirimiz olur.
Sen olmadan vermeyeceğim bu tarlaları ateşe, bizim korkuluklara ihtiyacımız yok.
Hiçbir firavun laneti boy ölçüşemeyecek büyümüzle.
Senin ruhun dipsiz bir kuyudaki beni çağıran ve saran ve özleten.
Bütün pınarlarımın kaynağı, ruhumun sarhoşluğu, ruhumun endamı, herşeyimin herşeyi..
Senin sesinle öldürüyorum içimdeki canavarları.
Sensizliğin mevsimleri çorak, bütün kelimeler kaktüs gibi, dikenli, acı.
Bütün varlığım hasta, özlem girdaplarında şifa arayan.
Bütün mukaddesleri senin için korudum, sakladım.
En duru suları senin için topladım unutulmuş nehirlerden.
En çok ben bedbaht oldum, en üzgün yanımla sizin yanınızda ağladım en çok beni mutlu edin diye.
Sende herşeyini bana sakla ve bana ver.
Bütün ümitlerin ben olmalıyım..