Jorge Luis Borges, hali vakti yerinde, burjuva sayılabilecek bir profesörün oğlu olarak, Buenos Aires'te 24 Ağustos 1899'da doğdu. 1. Dünya Savaşı'nın başladığı yıl, ailesiyle birlikte Cenevre'ye taşınan Borges, orta öğrenimini burada tamamladı. 1918'de Barselona'ya yerleşen Borges, burada geleneksel lirizmi aşarak yeni mecaz ve bir dil bulmaya çalışan Ultraistlere katıldı.

Arjantin'e döndükten sonra değişik bir ultraizmin kurulmasına önayak olan Borges, Prisma adlı derginin çıkarılmasına önayak oldu. İlk şiir kitabını doğup yaşadığı kent Buenos Aires'e ithaf etti. 1925'te yayınlanan "Yolun Ötesindeki Ay" adlı ikinci kitabında da aynı yöntemi uygulayarak doğduğu kentin mitlerini ve figürlerini işleyerek olağan dışı mecazlara yer verdi. Üçüncü kitabı "San Martin Defteri"nin yayınlanmasının ardından 1931'de kurulan Sur adlı derginin yazarlar kadrosunda yer aldı.

Dikkatleri çeken ilk öykü kitabı "Alçaklığın Evrensel Tarihi"nde Borges, haydutlar ve kötü olaylardan yola çıkarak alçaklığın temelinin nerelere dayandığını aktardı. Öykülerinin hepsi intikam hırsını, örselenmiş onuru ve şiddeti konu almakla birlikte, kahramanları ölüm özlemi çeken insanlardan oluşur.

1938'de Bounes Aires banliyösünde kütüphaneci olarak çalışmaya başlayan Jorge Luis Borges, aynı yıl Noel'e yakın bir tarihte geçirdiği kaza yüzünden görme yetisini büyük ölçüde yitirdi. Bu izleyen yıllarda yazıya yoğunlaşarak William Faulkner, Franz Kafka ve Henri Michaux'nun kitaplarını İspanyolca'ya çevirdi. "Öyküler" ve "El Aleph" ile ünlenen yazar, bir dönem geleneksel fantastik edebiyat türünü denedi. Büyü ve mistik gizemciliğe başvurarak gerçeklerle öylesine ustaca oynadı ki sonunda düzeyler arasındaki farklılık tamamen ortadan kalktı. Babil, Tloen, Uqbar ve Orbis Tertius Reich kitaplığıyla fantastik dünya edebiyatının kapılarını da aralayan yazar, 1946'da iktidarda bulunan diktatör Juan Domingo Peron'a karşı bir manifosta imzaladıktan sonra kütüphanedeki görevine son verildi. 20. yüzyılın ortalarına gelindiğinde ise Borges, Arjantin yazarlar birliğinin başkanlığına seçilmişti. 1952'de severek okuduğu Samuel Taylor Coleridge, Gilbert K. Chesterton, Dante, Kafka ve William Shakespeare'i inceleyerek 'Öbür Sorgulamalar' adlı denemesini yayınladı. Tıpkı yaşadığı yaşadığı kent Buenos Aires gibi Borges de yüzünü Avrupa'ya çevirmişti. Buenos Aires nasıl Madrid ya da Paris'e öykünüyorsa yazar da Shakespeare ve Dante'ye büyük hayranlık duyuyordu. Tıpkı memleketi gibi ne tam bir Latin Amerikalı ne de Avrupalı olabilmişti; Jorge Luis Borges tipik Arjantinli özellikleri taşıyordu. Arjantinli bir kitabevi sahibi Flavio Sorbellini, halkın bir kısmının Borges'e taptığını, bir kısmının ondan nefret ettiğini ama çoğunluğun kararsız kaldığını belirtirken, yazara kendi ülkesinde biçilen değeri de ortaya koymuş oluyordu. Borges'in şahsi ve siyasi çelişkilerle dolu yaşamı edebi kişiliğini gölgede bırakmıştı. Ölümünden üç hafta önce evlendiği sekreteri Maria Kodama; "Borges Arjantin için daima çelişkilerle dolu bir figür olmuştur" diyerek bu savı doğruluyordu.

50'lerine geldiğinde görme yetisini kaybettiği halde, bir elinde köpeğinin tasması, diğer kolunda üç noktalı bandajıyla Buenos Aires sokaklarını arşınlayan Borges, 80'lerine kadar bu alışkanlığından vazgeçmedi.

1955'de Peron'un devrilip Pedro Aramburu başkanlığındaki yeni askeri hükümet kurulunca yazar ulusal kütüphanenin başına getirildi. Daha sonra da Buenos Aires Üniversitesi İngiliz Edebiyatı kürsüsüne profesör olarak atandı. 1960'da şiir ve şiirsel kısa düzyazılarının bir derlemesi olan "Borges ve Ben" adlı kitabı yayınlandı. "Borges ve Ben", mecazların daha az kullanılarak, katı bir biçim ve günlük konuşmalara yakın bir dil kullanılması açısından yazarın diğer kitaplarından ayrılmaktadır. Ünlü yazarın görme gücü 1960'lı yılların sonlarına doğru daha da azaldı. Bu dönemde en büyük yardımcısı hem arkadaşı hem de birlikte polisiyeler yazdığı Adolfo Bioy Casares oldu. Geçmişte kalmış günleri anlatarak kültürsüz insanları konu ettiği "Brodie Raporu" adlı kitabının yanı sıra emeklilik yıllarında "Kum Kitabı"nı yayınladı.

Yazdığı düzinelerce eser, söyleşiler, anılar ve dostlarıyla öğrencilerinden dinledikleri ile hafızasını canlı tutmayı başardı. Anıları da tıpkı yaşamı gibi çelişkilerle örülüydü. Örneğin 1970'lerde Şili'de iktidarda olan askeri rejimden aldığı ödülü kabul edişi gibi.. Akademisyenler, yazarın, otoriteyi reddetmekteki bu gönülsüzlüğünü, Nobel ödülü alamamasına neden olarak gösterdi. Bu arada bir avuç tutkulu Borges okuru, ilgiyi yazarın eserlerine çekmeye çabalamaktaydı. Oysa Arjantin'in, kültürel projeleri destekleyecek kadar parası yoktu. Ayrıca, Borges kadar esrarengiz bir yazarın reklamını yapmak pek de kolay değildi.

Eserleri
Şiirleri: Buenos Aires Tutkusu (Fervor de Buenos Aires, 1923), Yolun Ötesindeki Ay (Luna de Enfrente, 1925), San Martin Defteri (Cuadermo San Martin, 1929)
Öykü: Alçaklığın Evrensel Tarihi (Historia Universal de la Infamia, 1935), Öyküler (Ficciones, 1944), El Aleph (Alef, 1949)