Esselâm Fasl-i Ask!

Yoldasim ;

Zemheri bir havanin yalnizligi avazimi kesmisken,
Yüregimin en derunî yerinden tuttun …
Önce bir yaprak vesile oldu kalbime düsüsüne..
Korka korka atan kalbim ritmini kaybetmisken,
Gözlerinin karasina düstüm...
Ah yâr, geceyi kiskandiran gözlerinin nur-i nazarina ,
Beni Leyla diye düsüren Mevla'ya hamd olsun...!

Huzurum;
Her gece dolunayi beklerken pencere önlerine saklardim dualarimi..
Hayalimdeki Kays’a Leyla olma hevesi varken içimde, bir “sen “ süslerdim..
Safer ayinin dolunay vakti girince semaya,
Açtim ellerimi dua dua içtim seni..
Sen varken secdelere doyamadim..
O ki, askla öptügün alnimi degerli kilan yegane mekan secde idi,
Sürdüm alnimi secdelere,
Sürdükçe askini içime çektim…

Ah yâr,
Özüme sözünü, sözüme de özünü “can can “ diye katan Mevla’ya hamd olsun...
Sirdasim;
Hiçlik sarkisi söylerken,
Kelama hasret kalan yüregime dost narinliginde yetistin...
Bir kuyu basinda su beklerken,
Suya yakin olmanin sevincini yasattin.
O nûrlu ellerinle içirdin ab-i hayattan...
Üç yudumda bitecek gibi geldi koca kuyu; ama sen tarifi imkansiz bir güven verdin içime..

Ah yâr,
Semsi kiskandiran çehrenin güven edasini, yüregime düsüren Mevla’ya hamd olsun...
Gönüldasim;
Sen ki bir çinar misali köklerini ask suyu ile beslersin ,
Her yapraginda bir gizem,
Her yapraginda bir ben bulurum..
Serp üstüme topragindan, sen koksun gül edali sözlerim..
Alem-i cümle sana hayran hayran nazar ederken, titresin içim, lal olsun dilim..
Can diyen dilin düssün cigerime ,
Fezaya bakan asil bakislarin çöksün içime ,
Kulagimdan silinmesin sadân…