Çevrimdışı

Türk milletine ve onun birliğine, bölünmez bütünlüğüne karşı yakın tarihimizin en azgın, en organize ve sistematik psikolojik harekat uygulamalarının zirveye çıktığı bir dönem yaşıyoruz maalesef.

Sabrıyla, aklıyla, tarihiyle, onuruyla, birliği ve beraberliğiyle adeta alay edilen, tahrik edilmeye çalışılan, Türk milleti ise bu gelişmeleri demokratik bir sabırla, büyük bir vakar ve hüzün içinde izliyor.

Anayasal kurumların, muhalefet partilerinin, sivil toplum kuruluşlarının, üniversitelerin, yazarların aydınların, demokratik ve hukuki itirazları yetersiz kalıyor ve çıkarılan şamatanın gürültüsünde pek duyulmuyor.

Açılım adı altında, ülkemizin ve milletimizin ulusal çıkarlarına – milli bütünlüğüne yönelik ne kadar fitne-fesat adımı varsa atılmaya çalışılıyor.
Üstelik maddi-manevi zararlarımız pahasına.

Ermenilerle 16 yıl önce kapatılan sınırın açılması için, “iki devlet bir millet” olmakla övündüğümüz Azeri kardeşlerimiz incitiliyor, onların duyarlılıkları ve çıkarları yok sayılıyor.
Kardeş Azerbaycan – komşu Azerbaycan haline getirilmek isteniyor.
Halbuki Azerilerle ilişkimiz sadece tarihi ve sosyal olarak aynı kültür ve kökten gelen iki kardeş devletten öteye, ticari ve ekonomik olarak da çok önemli.

Ermenistan 2,5 milyona kadar düşen nüfusu ile kendi vatandaşlarının bile terk ettiği, ekonomisi perişan, terk edilmiş boş bir çiftlik arazisi görünümünde, her yönüyle küçük ve önemsiz bir ekonomi.
Ermenistan sınırı AKP dayatmasıyla açılsa bile, yıllık azami 250 – 300 milyon dolarlık bir ticaret (ithalat + ihracat) hacmine ancak ulaşılabileceği hesaplanıyor.

Halbuki Azerbaycan’la durum çok daha farklı.
Azeri kardeşlerimizde yıllık ithalat + ihracat ticaret hacmimiz 2,5 milyar doları aşıyor.
Öte yandan, Azerbaycan’da otel sahipliğinden, tekstil fabrikalarına kadar irili – ufaklı 400’ü aşkın Türk firması ve müteşebbisi 5 milyar dolara yakın bir yatırım gerçekleştirmiş durumdalar.

Dahası Azerbaycan yeri geldiğinde bize, uluslararası piyasa satış fiyatlarının altında bir fiyatla bile doğalgaz satabilen bir ülke. Üstelik bu doğalgazı istersek başka ülkelere tekrar satabilmemize de izin veren bir ülke.
Şimdi tarihi – geleneksel kardeşlik, soydaşlık bağlarımız dışında, ticari ve ekonomik olarak da en yakın ve önemli bir partner olan Azerbaycan’ı kırmak – uzaklaştırmak ve ekonomik olarak bize “işsizlerini” ihraç etmekten başka hiçbir ciddi yararı olmayan Ermenistan’a, sınırlarımızı açmak ne kadar rasyonel olur? Üstelik yukarı Karabağ’da Ermeni işgali aynen sürerken!

Azerbaycan’la Ermenistan arasında Türkiye ile potansiyel ticaret oranının 1’e karşı 10 ölçek daha fazla Azerbaycan’ın lehine olduğu çok açık.
Nasrettin Hoca’nın ticaretine benzeyen, trajikomik bir durum değil mi?
Bursa’da Azerbaycan bayraklarını stada sokmayan ve saygısızca toplatan AKP iktidarı, Türk milletine ve devletine alenen silah sıkan, başkaldıran eşkıya başının resimlerinin ve terör örgütünün bayraklarının her fırsatta, her toplantıda, pervasızca sallandırılmasına seyirci kalıyor. Anayasaya milletin değerlerine, TBMM’deki yeminlerine aykırı davranıyor.

Prof. Haberal gibi ülkenin uluslararası alanda yüz akı olmuş, saygın demokrat, Atatürk milliyetçisi ve Cumhuriyet değerlerinin savunucusu isimleri “terör örgütü üyeliği” iddiasıyla aylardır hakim karşısına çıkarmaksızın zindanda tutan zihniyet,
Sınırdan eli kanlı teröristlerin ”öncü birliklerinin” üniformalarıyla PKK ve terörist başının bayrak ve posterleriyle, meydan oku***** elini – kolunu salla***** girişlerini ”güzel” bir olay olarak niteliyor.

Ne oluyoruz, aklımızı mı yitirdik? Savaşta mağlup mu olduk? Yoksa mütareke mi imzalayacağız?

Vah benim güzel ülkem vah!


Alıntı: Ufuk SOYLEMEZ