CHP‘de sanki her şey “fazla” iyi gitti...
Kurultayda delegeler bir ağızdan
Kılıçdaroğlu’nu genel başkan seçtiler...
Tüm sosyal demokratlar itirazsız yeni genel başkanın etrafında toplandılar...
Kavga çıkmadı...
Hizipler vuruşmadı...
Önde lider, parti tek parça yollara düştü...
Halk Kılıçdaroğlu‘nu sevdi...
CHP’nin oyları arttı...
İktidar alternatifi oluverdi...
*
O zaman ben “Bizim sosyal demokratların bir hata yapmadan böyle ilerlemelerinde bir tuhaflık var sanki, bu kadar da olmaz” dedim...
Hani bizim eniştenin kaldırıma çarpmadan arabasını durdurabilmesi gibi...
Ya da salonda oturma yeri kavgası çıkmadan biten düğünler gibi...
*
Ve Kılıçdaroğlu durup dururken “genel af” dedi...
Bir anda AKP‘nin PKK ile anlaşıp referandum sonrasına kadar ateşkeste anlaşması gündemden düştü, CHP‘nin “Genel af” lafı gündemin tepesine oturuverdi...
Durup dururken...
Gereksiz yere...
O zaman “hata yapmadan işte ancak buraya kadar gelebildiler” dedim...
Bu toplumun PKK’ya af duyarlılığını... Ya da Rahşan affından çektiğini... O genel affın Ecevit‘i bitirdiğini... “Genel af” vaadinden insanların tiksindiğini bile bile...
*
Tabii ki AKP bunun üzerine mutlulukla atladı...
Şu an itibarıyla; PKK ile ateşkeste anlaşan AKP suçluyor... İktidara gelirse şayet “genel aftan” söz eden CHP savunmada... Birincisi şu an uygulanan, ikincisi bir temenni olsa bile...
Nerden çıktı bu “genel af” sözü...
Bilen-anlayan var mı?..