Çevrimdışı

Efendim sene olmuş 2011... gel zaman git zaman; gül bülbülün sesine, bülbülde gülün güzelliğine sevdalanmış elbette ama 2011 de bu sevdanın içine başka başka kavramlarda, başka başka işlerde karışmış. karman çorman olmuş yani. zaten bir yerde sevda işi gönül vukuatı var ise mutlaka çorbanın içinde mercimek tanesi aranır. son 10 yıldır hazır çorba furyası var zaten, herşeyi karıştırıyorlar.(bu arada kremalı hazır çorbaya da bayılırım)
Bülbül gülün o kıpkırmızı sıcağına, güneşle birlikte ona çevirdiği güzel yüzüne aşık olmuş, her sabah gün ışıldadığında ötmüş durmuş, ötmüyormuş mübarek sanki ilan-ı aşk ediyormuş. gül de bir kaç saat bakıp bülbüle sonra yüzünü çeviriyormuş, malum kız tarafı naz tarafı. kız dediğinde nazlı olacak zaten, naza çekecek kendini, bir işve bir cilve, tav edecek kendini. bizim bülbül gül'ün nazı işvesi karşısında öttükçe ötmekte, sevdikçe sevmektedir. başka bülbüller etrafına dolaşmakta gülün, hatta yanı başına kadar sokulmakta o derece yani. bizim esas oğlan bülbül ağacın bir dalında öyle masum masum izliyor gülü, garibime yazık açılamıyor da diğerleri gibi kurnaz değil, çıkarcı üç kağıtçı değil tabii. esas bülbül bu, jön çünkü biraz masum, romantik ve duygusal çizmem gerekiyor. hikayenin ehemniyeti açısından olmazsa olmaz bu detay. efendim, şimdi yıl 2011 ya, 21. yüzyıl aşkı sonuçta, işin içine entrika, ihtiras, şevhet katmazsak olmaz.. seyirciyi çekemeyiz bir defa, seyirci bu konularda dikkatli, sık dokur ince eler efendim. tamam ilk kez bu kadar tatlı bir roman yazıyorum, konunun girişi güzel oldu gelişmeyide bağladık bakalım sonuca nasıl çıkıcaz. efendim malzeme bol bende, dedim ya en başta çorba diye, bizim bülbülün aşkı tam bir çorba oldu... güneşin batmasına çok az bir vakit kaldı, lodos esmekte, bülbülümüzün konduğu dal hafif sallanmakta, gül ise yüzünü öbür tarafa dönmüş, diğer bülbüllerle münakaşada.. içi gidiyor esas oğlanın, rüzgarın da etkisiyle titriyor resmen. bülbül gibi şakıyan bülbülümüzden eser yok, sanki o gitmiş yerine rin tin tin düldülü gelmiş. gözlerinin bir an olsun ayırmıyordu gül'den, gül ise arada bir gönlünün azıcıkda olsa titrediği daldaki bizim bülbüle bakıyor, yanındakilerle sanki zorla münakaşa ediyormuş gibi görünüyordu. esas oğlan utangaç bülbül harekete geçer, daldan dala atlar gül'ünü, sevdalısını daha yakından görebilmek, onu diğer vahşi tehlikelerden koruyabilmek için. sevgili okurlar aşka bakınız, aşka. böyle bir aşk ancak ormanda olur zaten. ne dedik efendim? karmaşıklık, çelişkilik falan. günümüzde bir gönül işine aşk dememiz için, karmaşıklık, kararsızlık olacak, akıllar çelişecek, bir oraya bir buraya gidecek. yoksa olmuyor. bülbül artık kendinden emindi, sevdiğine yaklaştı ve ötmeye başladı, hava kararmıştı, gül uyumak istiyordu, o güzel tanelerini kapamış vücuduna siper yapmıştı bir nevi. bülbül gün içinde gördüklerinden dolayı üzgündü, yanından hain düldüller pardon üç kağıtçı bülbüller ayrılmamıştı gülünün. canı yanmıştı ve cesaretini toplayıp ona aşkını ötecekti. yaklaştı iyice yanına, uyandırmaya kıyamıyordu ama bu akşam duygularını açamazsa, bir daha şansı yoktu biliyordu...

Ve aç bir tilki, meğer yarım saattir bülbülü izlemekte, avına kitlenmiş sinsice beklemekteydi.. çok hızlı hareket edip bülbülü o 4-5 sivri dişiyle kaptı, gül'den bir yaprak tanesi düştü yere o anda... tilkiye kurban olan bülbülün gülünün canı gitmişti sanki...
yağmur başladı ve gökle beraber gülde ağlıyordu, bir gök ağlıyordu bir de gül...
yazmayı çok isterdim kayalara, arkeolojik kalıntılar bırakmak isterdim eğer ilk insanlardan olsaydım...

Sabah oldu, gül olanları çok çabuk unutmuştu, belkide geç kalınmışlığın getirdiği rahatlık vardı. etrafını yine bir kaç düldül sardı...
Orman tanrıçası gülün gönlünü güzel eyledi, bülbülünkünü ise harap, kan ve revan içinde...