Karanlık, sessizlik, yalnızlık...
Fonda bir şarkı. Adam çıkmış bağırıyor figan feryat: " Bu gece aklıma gelmeyecektin!"
Bir sigara yakıyorum geceye, dumanında boğulayım diye derin soluklarla çekiyorum içime.
Yanımda buz gibi bir çay. Yarım saat önce koymuşum da öylece dalmaktan, neye baktığımı bilmeyip öylece bakakalmaktan buz olmuş tam deminde bir çay. Yudumluyorum sakin sakin.

Bir eksiklik var gecede diyorum, adı dilimin ucunda, gözleri gözümün önünde yanıp sönen fener misali. Dilimin ucuna geldikçe adı kesmek geliyor içimden dilimi. Bir çala gördüğüm gözleri geldikçe gözlerimin önüne siyahı tutup gömmek istiyorum gözlerine.

Adam bağırmaya devam ediyor.

"Tüm ışıkları bir bir saklasan
Bulurum seni bu gece
Cadde cadde
Sokak sokak
Bu kenti yakarım bu gece"

Yakarız tabi abi diyorum, yakarız geceyi de gündüzü de. Yaktığım sigarayı küllükte unutup yenisini yakıyorum. Yakıcaz ya bu kenti...

Adam içli içli söylemeye devam ediyor. Belli yanmış canı, belli içine dert olmuş düşünceler.

"Elindeyse al kendini benden
Bu gece aklıma gelmeyecektin
Bu gece düşlerime girmeyecektin"

Bir duman çekip cigaramdan duvara dikiyorum gözlerimi. Gözlerim renkten renge giriyor. Bir bakıyorum yeşil sana bakmak ister gibi. Bir bakıyorum kırmızı. Şehvet derlerya kırmızıya alakası yok ölesiye öfkeli. Bir bakıyorum siyah, görmek istemiyorum seni.

Bu adam susmuyor. Takılı kalmış plak misali kulaklarımı yırtıyor.

"Terkedilmiş yaşantımın bir durak ötesindesin
Kopartıp al al kendini küflenmiş yüreğimden"

Gözlerimi diktiğim duvarlara sorular sormaya başlıyorum sonra. Neden diyorum neden. Neden giderken götürmez ki insan kendini? Neden sadece kendi gider de anıları alıp da götürmez. Neden götürmez yarattığı depremi peşi sıra.

Neden gelir ki akla durduk yere...
Bu gece aklıma gelmeyecektin!

Envy.
10.06.2012