Çevrimdışı

Kaybettiğimiz şeyleri yeniden bulabilir miyiz? “Koskocaman” olmalı diye düşündük. “Büyük” olmalıydı. Geniş, alabildiğine geniş yer kaplamalıydı. Her şeyi içine alıp, yiyerek tüketecek kadar geniş. Bir tuz gölü gibi sığ ve geniş… Büyük olanın derin olduğunu nasıl unuttuk. Sıradan ânların, sıradan gibi görünen zamanların içinden hızla geçip gitmek istedik. Kalabalığa karışmak, gürültüye, -bize renkli denen göz alıcı, gözü kör edici- ışıkların arasına gitmek istedik. Bir kişiye, bir kişide, bir kişiyle deliremedik. Bir kişide eriyemedik.

İlk kez gidilen bir şehrin caddesine yürüdüğümüz o ânın unutulmaz olabileceğini hissedemedik. Bir taksinin gelmesini bekleyen sigara içen bir adamın karanlıktaki silüeti içimize çekemedik. Adam ne kadar güzel göründüğünün farkında bile değildi artık. Denizden çıkmış kadına, onun bir gün hastalanma ihtimalini düşünerek gözleri dolarak bakan adam, gölgesinin güzel görünebileceğini unutmuştu. Duymayalı ne çok olmuştu.

Ne oldu bize? Sevişmelerimiz neden sevmelerden uzak? Kelimeler değişti. Artık yiyişiyoruz. Birbirimizi sevmek yerine yiyoruz. Etimizi veriyoruz. Birbirimizi sevmeyi bilmiyor, bilmeyi sevmiyoruz. Bilmek istemiyoruz. Delmek geçmek istiyoruz. Ruhlarımız tükettiklerimizin çöp kutusu… Eskiyemiyoruz, çürüyoruz. Yenisini istiyoruz. Elimizin iziyle aşınıp iyiden iyiye bize benzeyeni değil daha önce hiç ellemediğimizi istiyoruz. Eskimeyi sevmiyor, sevmeyi eskitemiyoruz. Tamir etmiyoruz, tamir etmeyi öğrenmiyoruz. Elimizi yağa, çeliğe, dişliye değdirmiyoruz. Bizi taşıyanı öğrenmiyoruz. Biz onu taşımıyoruz. Yenisini istiyoruz. En yenisini, en parıltılısını… Eskiyemiyoruz. Bir insan tekinde kendi ruhumuzu, kendi geleceğimizi, kendi tekâmülümüzü kendi ellerimizle geliştiremiyoruz. Genişliyoruz. Bir tuz gölü gibi sığ…

Dokunmak için değil birbirimizi yemek için soyunuyoruz. Dişimizin arasında bir diğerinin kanıyla uyanıyoruz. Banyoya gidip tükürüyoruz. Vampir masallarında aşkı arıyoruz.



Kaybedecek bir şeyiniz var mı? Kaybedecek bir aşkınız var mı? Ancak edinirseniz kaybedebilirsiniz. Ancak edinirseniz kaybetmekten korkabilirsiniz. Bu mu hayatınız? Ölmekten korktuğunuz için yaşamadığınız. Bu mu? Bir gün giderse diye sevmediğiniz. Çelişik görünüyor biliyorum. Ama sır da burada. Anneler de ancak bir ölümlüyü doğurabiliyor ve büyütebiliyor. Sevindiğimiz o başlangıçlar, ancak ‘bitme’leri olanlar. Aşklar ölümsüz olabilir ama ölümsüzler âşık olamaz. Bitmesinden, gitmesinden korkmadığınız neye tutkuyla sarılabilirsiniz?

Bitmesinden, gitmesinden korkacak denli neyi doğurdunuz? Neyi büyüttünüz onu kaybetmekten korkacak denli? Yoksa kaybına aşılı olduğunuz küçük şeylerle mi oyalandınız ondan ona, oradan buraya sıçrayarak? Çoklukta büyüdüğünüzü mü zannettiniz? Teklikte derinlere ve zirveye dokunmayı göze aldınız mı?

Aşkı istediğinize emin misiniz?

Ben O’na dedim ki: “Senin ‘için’ benim için.” İçinde ölebileyim, içim O olmayınca ölebilsin diye. O’nu en korkan yerime diktim, deliler gibi sevişelim diye.

 

Çevrimdışı

Aşkı istediğime eminimde, aşkın beni istediğine emin olamıyorum.Ah bir olsam ah bir olsam

 

Çevrimiçi

Yakınlarımda bir arkadaşım şöyle bir paylaşımda bulunmuştu.

"lişkiden ilişkiye koşup “Doğru insanı bulamıyorum yeaa” diyen insan. Bulamazsın tabi. Çünkü sadece operatörün değişiyor, numaran aynı
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
"

Bir ilişkiye başlarken önce kişinin kendisinin hür olduğuna emin olması gerekir. Depresif bir yaşantı içindeyken, kendi içinde psikolojik sorunları varken aşkı istemek, herşey bittiğinde sizi daha dibe sokarken, karşınızdaki kişinin de yaşamanı zehir edecektir.

İstemek güzel birşey. Fakat bu olay tek taraflı değil. Söz konusu olan kişinin hayatı da önemli olmalıdır. Birşeyler yanlış gittiğinde hemen içine kapanan, "zaten benim kaderim bu, ben lanetliyim" diyip, herşeye çabucak sinirlenip, birşeylere tolerans gösteremiyorsanız hakkınız olmayan şeylere göz koymayın derim. Öncelikle insan hayattan keyif almalı. Güler yüzle çevresindekilere yaklaşmalı. Hoş görüyü kendine ilke edinip, kötü şartlarda soğuk kanlı davranarak paniğe kapılmadan akıllı davranması gerekiyor. İlgi alanları ile ilgili çalışmalar yapmalı yoksa edinmeli. Tüm bunlardan sonra da zaten "sorunsuz" biri olarak dışarıdan farkedildiğinizde, siz de sizi farkedenleri farkedeceksiniz.

Bunu sadece "aşkı" elde edebilmek için değil, önce insan kendisi için yapmalı. Bunun geleceğinizde çocuğunuza nasıl bir aile olacağınızla da çok alakası var. Söz konusu bu durumdaki kişiye bağlı insan sayısı 2 'den fazla olabileceği için ona göre düşünün derim.

 

Çevrimdışı

hepimiz siyah bir atın üzerinde
arzunun eğeriyle
paslı genlerini çekiyoruz şehvetin
sahipsiz bulutların kalçalarını okşayarak
geceye dişler geçirerek
basa basa kendimize

 

Çevrimdışı

Aşkı kalbi olan değil yüreği olan istesin; zira kalp herkeste var ya yürek?

 

Çevrimdışı

Tanrıyı anlamak için,
Tanrıya inanmak yetmiyor..

__________________
Geçmiş daima unutulur Rimbaud!