glu Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 1041723498)

İlk paragrafla ilgili olarak burada birçok şey yazdım. Selçukludan itibaren kültür sahası değişti, kültür sahası değişince dil de doğal olarak değişti. Bunun benzerini Uygur döneminde görmekteyiz. Uygur hanları Maniheizm ve Budizm'i kabul edince kültür sahası değişti ve ortaya koyulan eserlerin dili de değişti. Bugün Uygur edebiyatı tasnifi yapılırken Burkancı edebiyat ve Maniheist edebiyat olarak tasnif edilir. Başladığım noktaya geri geliyorum, kültür ve dil doğrudan etkilidir ve din de kültürün içerisine girer o sebeple dilin değişiminde önemli rol oynar. Bugün Türkiye Cumhuriyeti sınırlarında yaşayan herhangi bir vatandaşın Kutadgu Bilig'i pat diye okuyup anlayamaması bundan ileri gelmektedir. Orta Asya, Selçuk ve Osmanlı Anadolusu ve Türkiye Cumhuriyetinin kültür sahaları birbirlerinden farklı. İşte bütün bu sebeplerden dolayı değil 1000 yıl önceki eseri anlayamamak daha 80-90 sene önceki eseri bile anlayamıyoruz. Selçuklu ve Osmanlı İslamiyet sahasını sadece din olarak değil değil olarak da ele aldı ancak ilk Müslüman Türkler dini alırken dil kısmına dokunmadılar. Hatta önemli alimler Türkçe'nin Arapça'dan herhangi bir eksiği yok diye karşı çıktılar tıpkı Nevai gibi. Bu duruma karşı çıkanların yanında Türkçe'nin hem Farsça'dan hem de Arapça'dan daha geride olduğuna inanan alimler de vardı Fuzuli gibi. Farsça Divanının ön sözünde bu durumu belirtiyor.

Arapça konusuna gelecek olursak, Arapça çok büyük bir kültür mirasına sahip bu da doğrudan İslamiyetle alakalı. Hristiyanlığa baktığımızda böyle bir durum yoktur. Bugünün lingua francası İngilizce daha o zamanlar bir bütünün parçasıydı ve ayrılık göstermedi. Bu sebeple 0 tarihinden itibaren Hristiyanlık dininin resmi bir dili olmadı ancak İslamiyetin dili hep Arapçaydı. Bu sadece dinin dili değil aynı zamanda büyük bir kültürün de diliydi. Türk ve Fars şairler de Arapça yazdılar ortaya büyük eserler koydular. Bundan 500 yıl öncesine baktığımızda medeniyet doğunundu. Doğu ile kastım sadece Arap coğrafyası değil, Asya coğrafyası da medeniyetin beşiğiydi. Bugün matbaa Gutenberg'e mal edilirken ondan neredeyse 1000 yıl önce Çin ve hatta Uygur topraklarında matbaa kullanılıyordu. Sözün özü, Arapça büyük bir kültür hazinesine sahip olduğundan doğal olarak bugün çok değerli bir dil konumundadır. Tarihe baktığımızda sürekliliği olan dillerden birisidir Arapça tıpkı Çince, Hintçe, Türkçe, Yunanca gibi.

Son söz, bugün Türkiye Türkçesi çok deforme olmuş bir dildir. Bu mevzu cumhuriyette baş göstermedi ondan öncesine de gidiyor tartışmalar. Arapça, Farsçadan uzaklaşırken Fransızcaya aşırı yaklaştık. Cumhuriyetle bunu çözerken ilk etapta daha da berbat ettik ancak sonradan biraz da olsa toparlayabildik. Atatürk'ün ilk dil çalışmaları için rivayet edilen bir sözü var "Biz dili düzeltelim derken mahvetmişiz." Neyse konuyu başka bir yere kaydırdım bir tavsiye hatta iki tavsiye ile nokta koyayım,
Mehmet Kaplan - Kültür ve Dil
Nihat Sami Banarlı - Türkçe'nin Sırları
ve din, mezhep, tarikat üzerine Abdülbaki Gölpınarlının eserlerini tavsiye ederim.

O kadar farklı yere gitmişim ki demek istediğim şeyi yazmamışım. Ben Türk dili örneği üzerinden Arapçanın anlaşılırlığını tartışmayı doğru bulmuyorum. Bu dil dünyanın en zor anlaşılır ya da çözümlenebilir dili değil. Bunca din adamı ya da ilahiyatçı boşuna bu kadar dini eseri okumuyorlar. Kuranın Arapça etkisi altında kalması gerçekten de bugünkü fikir ayrılıklarını doğuruyor. Çözülmesi gereken en önemli mesele bence bu.

esekherif Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 1041723522)

Konu çok dağılıyor gibi olsada bahsi geçen konunun temel kaynağı konuştuğumuz konulardır. Nihat Sami Banarlıyı okumuştum. Kitabında çok iyi anlatmış ; Git, gel kalk, yat, koş, sus v.s gibi Türkçe kelimeler Savaş jargonuyla oluşmuş ve Türkçemize girmiştir. Savaşta ve göçebe anında çok iyi ve isabetli olsada , yerleşik düzende felsefeden, edebiyattan, şiirden beslenmesi çok zordur. Aruz böyle değildir bugün bile batıya şiir'i yerleştiren arap edebiyatıdır denilebilir.



Dolayısıyla Kur'an-ı sırtlayan bir dil olarak Arapça, başka kitaplara sığamaz.. Arap dili demek ne kadar doğru bilmiyorum. Kur'an dili diyelim biz buna.

Okumasını bilmediğimiz içinde Talibana talabani, Kurtuluş savaşı veren bir halk'a terörist muamelesi yapmaktan geri durmayız.

glu Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 1041723559)

Ben Kuran dili deyince farklı bir şey anlıyorum o da şu, Kuranın ve İslamiyetin mesajı. Hep diyoruz, bu tartışmada da geçiyor, "İslam hoşgörü dinidir" evet Kuran ve peygamber bunu emreder ancak bu ne kadar eyleme dökülüyor? Osmanlının çeşitli dönemlerinde bu hoşgörünün örneğini görüyoruz ancak Kuranın indirildiği millet ve coğrafyada bu hoşgörünün yanından bile geçemiyoruz. Nedir bu ? Komşu olur, yabancı olur herhangi birine saygı duyma, dinini yaşantısına karışmama, insanları rahatsız etmeme veya yaftalamama gibi. Evet teorikte güzel ama pratikte yansıması yok bunun. İşin bence en can alıcı noktası bu. İslam ve cihat anlayışı doğrudan bağlantılıdır ancak kimi kaynaklarda geçen hadislerde yabancılarla yani gavurlarla dost olunmamasını söylüyor. Evet şu noktada bir çelişki yok, dost olunmadan da hoşgörü sağlanabilir ama İslam temelsiz bir düşmanlığı yani senden olmayan birine düşmanlığı meşru kılmıyor. Bu sebeple İŞİD veya Türkiye içerisinde bulunan cemaatler birbirlerinden ayrılmıyor. Hepsinin ortak noktası gavur tü kakadır. Peki cihat nasıl olacak illa silahla mı ? Senden nefret eden bir insanın sana karşı nasıl hoşgörülü olmasını beklersin? Kuranın dili temelsiz düşmanlığı meşru göstermek değil. Aksine yaşantınla örnek olup insanlara bu dinin güzel yanını göstermek. Zamanında bir mevzu vardı "dinler arası diyalog". İnanılmaz tepki çekti. Gavurla ortaklık olmaz falan diye. Eee peki o gavur tü kaka İslamın hoşgörü dini olduğunu nereden bilecek ? İslamın hoşgörüsü sadece Müslüman milletlere mi ? Hayır aksine her dinden ve ırktan insanı kucaklayan bir din İslam ama bu mesajı anlamak ve anlatmak çok zor. Yine dolaylı yoldan dil mevzusuna geldik. Dil faktörü burada devreye giriyor. Tabi dil tek faktör değil bir de dini yorumcular var. Abdest bozulma mevzusunda dahi sayısız görüş var. Bu görüş farklılıkları ortadayken iletişim, hoşgörü, gerçek islam gibi kavramlar ne derece realist? Başladığımız noktaya geri dönüyoruz tekrar