[oMeN]

Ya tam tersi olursa

EH artık şunun şurasında 24 saat kaldı.

Yarın bu saatlerde inşallah oy kullanmaya gidiyor olacağız.

Sandıktan ne çıkacağı hiç bu kadar belirsiz olmamıştı son yıllarda.

İktidar partisi ilk kez “tek kale maç” oynamıyor.

Karşılıklı ataklar var.

Bunu en iyi hükümete yakın medyanın, hükümete en yakın kalemlerinden anlıyoruz.

1. “Muharrem İnce kazanırsa başınıza bunlar gelecek” diyerek AK Parti’den son dönemde uzaklaşmış isimlere mesaj yollanıyor.

2. İnce’ye yönelik çok ciddi bir dezenformasyon kampanyası yürütülüyor, kazaklı, montlu fotoğrafları “15 Temmuz gecesi” diye yayınlanıyor.

Hal böyle olmaya başlayınca bende de bir merak uyanıyor.

Biliyorsunuz bir süredir anket sonuçlarına da bağlı olarak yapılan bir yorum var.

Şöyle deniliyor: “Erdoğan cumhurbaşkanlığını kazanır ama TBMM çoğunluğunu AK Parti kaybeder, çoğunluk muhalefete geçer.”

Hatta bu soru Cumhurbaşkanı Erdoğan’a da soruldu, o da “A, B ve C planlarımız var” diye yanıtladı.

O zaman ben aynı soruyu farklı açıdan sorayım!

Ya tam tersi olursa?

Yani İnce cumhurbaşkanı seçilir ama Meclis’te çoğunluk Cumhur İttifakı’nın yani AK Parti-MHP birlikteliğinin olursa ne olacak?

Belli ki İnce’nin performansı sayesinde artık bu da bir olasılık.

Belki İnce’ye de böyle bir olasılığı sorma zamanı gelmiştir.

Not: Bu soruyu Ankara mitinginden sonra ulaştığım Muharrem İnce’ye sordum. “Milletimizin tercihi başımızın üzerinedir. Bizim A, B ve C planlarımız daha fazla demokrasi, daha fazla özgürlük, daha fazla mutluluk. Meclis’te AKP ve MHP’nin buna karşı çıkacak hali yok herhalde” yanıtını verdi.

İNCE'NİN YARATTIĞI DUYGU

NE siyaset bilimciyim, ne sosyolog.

Ama yılların tecrübesiyle olan biteni iyi gördüğümü düşündüm hep.

Yarın yapılacak seçimler öncesi gördüğüm şudur.

Muharrem İnce, Türkiye’de bir rahatlamaya neden oldu.

Yok yok “neden oldu” doğru tanım değil.

Bir rahatlama “sağladı”.

O rahatlamanın “nedeni” şu:

Türkiye’de AK Parti iktidarından memnun olmayan geniş kesimler ilk kez “Biz de hiç fena değiliz” hissine kapıldı.

Aynı kesim, “Biz de Tayyip Bey gibi ağzı laf yapan, laf altında kalmayan, pratik, hazırcevap bir lider çıkarabilirmişiz” güvenine sahip oldu.

Kendini çaresiz hisseden bu insanlar, “Sorun bizde değil, muhalefete liderlik ettiğini zannedenlerdeymiş” özgüvenini kazandı.

“Bu CHP’den cacık olmaz” sözü tarihe karışma aşamasına yaklaştı.

Mersin ve İzmir mitingleriyle birlikte “Biz de meydanları doldurabiliyormuşuz” inancı oluştu.

Ve en önemlisi “yalnızlık” ve “sahipsizlik” duygusunun yerine “Biz azınlık değilmişiz” gururu aldı.

Sandıktan ne çıkar bilinmez. Ama İnce’nin ceketinin altından bunlar çıktı!


Alıntı



Yazının Devamını Habertürk Gazetesi veya İnternet Sitesinden okuyabilirsiniz..