IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

- Serbest Kürsü (https://www.ircforumlari.net/serbest-kursu/)

- - Nostaljik Paylaşımlar (https://www.ircforumlari.net/serbest-kursu/950069-nostaljik-paylasimlar.html)

Nostaljik Paylaşımlar

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Türk kadınının onurlu ve şerefli duruşunun simgesi, 1984'de tankların üstüne çıkarak kalabalığa seslenerek ve insanları cesaretlendiren, "Adını değiştirmeyen tek Türk” Hüsniye Atasoy'u (24.4.1946-11.12.2004) aramızdan ayrılışının 17. yılında saygı, sevgi ve minnetle anıyoruz.

Kırcaali Mestanlı'dan Hüsniye Ahmed Emin (Atasoy), 27.12.1984'te tutuklanarak önce Belene Kampına gönderilir. Belene’de kadınlara ait koğuş olmadığı için Plevne cezaevinde 5 ay kalır. (Ваксберг, Т., Технология на злото I, II, Belgesel 2001)

Orada kaldığı süre boyunca ailesinden hiç kimse nerede olduğunu bilmez, bin bir türlü zulüm ve işkencelere maruz kalır (derin dondurucuya atılır, öldüğü var sayılarak morga gönderilir). "Bir isim için bunca uğraşılır mı? Bunca baskılara, işkence ve yokluklara katlanılır mı? Ver adını, bitsin, gitsin!” denir ama isim değiştirme dilekçesini imzalamaz. Ve adını vermeyen tek Türk olur...

İlk sınır dışı edilenler arasındadır. Bursa’ya yerleşir. Bursa, ona kucak açar! Hemşerilerinin saygı ve sevgisini zaten çoktan kazanmıştır. Ona sıcak bir yuva da bağışlarlar...

6 Kasım 1998 günü Bulgaristan Başbakanı İvan Kostov Bursa'da Hüsniye ablaya yaklaşıp, eğilip elini öper. ‘Başınıza gelenlerden dolayı Bulgaristan halkı adına sizlerden özür dilerim!’ der... 2004 yılında, 58 yaşında aramızdan ayrılır...

Bulgaristan topraklarında yüzyıldan fazla süren zorunlu asimilasyona karşı verilen çetin mücadelede Türk-Müslüman kadınları bazen ön saflarda, bazen erkeklerle yan yana yer almış, bazen de eşlerinin, babalarının, kardeşlerinin en önemli destekçileri ve koruyucuları olmuştur. Eşsiz, babasız, kardeşsiz kalan kadınlar ailelerine sahip çıkabilmek, çocuklarını iyi yetiştirebilmek ve onlara Türklük bilincini aşılayabilmek için çok zor şartlarda ve gözetim altında var güçleriyle çalışmışlardır.

Direniş sırasında hayatını feda eden, hapis ve sürgünle cezalandırıldığı halde boyun eğmeyen kahraman kadınlarımızın ve kız çocuklarımızın sayısı az değildir.