Çevrimdışı

Yüreğine esir düşmüş mahkum gibiyim... kuyudaki yusuf'u bekleyen züleyha'dan farkım yok şimdi... köle pazarındaki el değmemiş kızlar kadar çaresiz ve ürkek olan yüreğim, hayatın kıyısına vuran ceset misali bedenimde,son nefesini verirken buldum seni... öylesine tutundum ki sana,hayatla aramdaki o ince çizgi gibiydin adeta. sırat köprüsünden düşer gibi düştüm yüreğine... zaman geçtikçe daha çok alışıyordum sana, sana alıştıkça,hayata tutunuyordum, eğer ellerini bırakırsam hayatı da bırakmış olacaktım!!! öylesine bendeydin ki,ben hep bendesin sandım
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
hep yanımda kalacağını sanıp,sana daha çok bağlandım. daha çok inanıp,kimselere olmadığı kadar güvendim... hiç hesap etmedim bir gün gideceğini, ellerimi bırakıp beni kimsesiz bırakacağını bilemedim. yüreğimi bırakıp,nefesimi keseceğini düşünemedim, göremedim işte içinde saklı taş kalbini... oysa nasılda kıyamazdın bana, hep başka,çok başka,özel zannederdim kendimi şimdi yüreğine esir düşmüş mahkum gibiyim... ama bu defa kendi ayaklarımla geldim sana sevgili, taş kalbindeki sevgisiz,umutsuz zindanlarında çürümeye razıyım ben sende ölmeye geldim...