Çevrimdışı

Canım sevgilim, öylesine yalnız kaldımki, boğulmak üzereyim sensizlikten, heryanımda bir acı her tarafta bu acıyı inadına yaşatmaya çalışan köşe bucak sensiz senler. Dün uzun uzun baban a anlattırdım seni, anlamış olmalıki kurdu çilingir sofrasını birde sıkı sıkı tembih etti duymasın sakın yengen diye; hani çekindiğimden deil üzülmesini istemediğimden buda ona olan saygım ve sevgimden diye başladı anlatmaya seni uzun uzun içimden çıkartırcasına.; loto kazandırıp sonra birden kaybettirmenden bahsetti cadı diye, üç dakikada çektirip koşturarak izmir terminaline gönderdğimiz resmi anlattı, nasıl posta koyup buldurduğunu zafer kazanmış komutan edasıyla, odana geçip yattığımda, kokunla, ıslattım yastığını, sığmıyordu içime daha ilk günün hasret sancısı bir dakika düşünmeden geçirebilseydim o melek yüzünü şimdi bu kadar emin olmazdım sana olan sevdamdan,söndürmeden ışıkları saatlerce izledim odanın heryanını, duvardaki içimi yakan beni kendine tutsak eden her karede çömertce gülümseyen fotoğraflarını, toplayıp cesaretimi, yaptığın kayıtları istedim, seni yanımda hissedebilmek için, babandan. bazen üzüldüm, bazen sevindim kırılmakla karışık, seni hayranlıkla izlerken, ve ben sensiz olmayacağını düşündüğüm sabahı ettim içimdeki özlem inle. Şimdi birkez daha dinliyorum,yastığına süzülmüş gözyaşlarımızın sevdamızı nasıl anlattığını. kalkıyor, yine düşünüyorum sen Polanya'da bense yapayanlız odanda.. gece olacakmı acaba...

İlhan Ülkü