Ardındaki ağaç gibiyim
Kurumuş dallarıyla yaşamaya özlem
Göğü yakalamak istercesine
Salıvermiş dallarını yere
Umudu toprakta ararcasına
Bulutlara yalvarıyor
Koru beni ışıktan dercesine
Kökleri toprağı yırtıyor
Fışkırıyor yeryüzüne
Bir dost ararcasına
Ve son yaprakta
Düşüyor ta en yüksek dalından
Ruhunu bedeninden koparırcasına

Tam o sırada
İşte o an
İki minik el yakalıyor onu
Yeniden doğuşu müjdelercesine
Sanki o an toprak yalvarıyor
Bırakma beni dercesine
Gökler insafa geliyor
Çok çektin yeter
Yaşamak seninde hakkın dercesine
İndiriyor tüm nimetlerini Yaradan
Ama .......
Nafile
Koptu artık o can
Son kez kaldırıyor dallarını
Hayata elveda dercesine

Dünyanın bir başka ucunda
İki filiz fışkırıyor topraktan
İntikamını alacağız dercesine
Toprakla savaşıyorlar
Gökle, insanlarla
Ama hiç yeşermiyorlar
Çiçek açmıyorlar
İnsanlara ders olsun dercesine
Aynı küstüm çiçeği gibi
Artık sevgi ile yaklaşsan bile
Çeviriyor yüzünü insanlığa
Ama bilmiyorlar ki
Nedendir bu dert bu tasa
Fakat şunu da bilmiyorlar
Sonunda onlarda benzeyecekler
Ardındaki o “YAŞLI AĞACA”