25 Mayıs 2010 Salı, 11:58:58

YAKLAŞIK iki gündür CHP Kurultayı’ndan notlar okuyorsunuz. Farklı bakış açıları, farklı yorumlar... İzlenimler... Kılıçdaroğlu’nun gömleği... “Recep Bey” hitabı... Ecevit kasketi... Yenilenen vitrin... Baykal küskünlerinin dönüşü...

Kılıçdaroğlu’nu bir tarafa bırakalım... Kurultay boyunca ne yalan söyleyeyim, aklım Baykal’daydı. Çünkü CHP’lilerdeki sevinç, coşku öyle bir noktaya varmıştı ki... “Acaba” dedim kendi kendime, “Deniz Baykal televizyondan bu görüntüleri izlerken ne hissetmiştir?”

Öyle bir görüntü vardı ki...

Sanki CHP’liler, Baykal’dan kurtuluşun bayram havasını yaşıyordu.

Hani neredeyse “İyi ki gitti” göbekleri atılacaktı...

Belki de haklılar... Orasını bilemem tabii.

Ama siyaset, ağır bir bedel ödetti Deniz Baykal’a diye düşünüyorum. Hayatını siyasete vermiş, politikalarını beğenin beğenmeyin, bütün varlığını Türkiye’ye adamış bir siyasetçinin belden aşağı bir kaset yüzünden gidişi... Ardından kendi partisinde göbekler atılışı... Sağ omuz başında bulunan isimlerin hemen konum değiştirişi falan çok acayip...

Açıkçası, bu aralar en çok Deniz Baykal ile röportaj yapmayı isterdim. O kadar çok soracak soru, o kadar çok ilgimi çeken başlık var ki, üstelik bu başlıklar ne parti için muhalefet ne de kaset olayıyla ilgili. Örneğin, ilk şunu sorardım.

Bunca yıl siyaset, bunca iniş çıkış...

“Peki siz ne öğrendiniz?”

Kılıçdaroğlu’na kişisel sempatim olduğunu, bu köşeyi ve programlarımı izleyenler bilir. Hatta kendisine uzun zamandır süren desteğim yüzünden Baykal’la bir soğukluk yaşadığım da malum. Kılıçdaroğlu aday olunca sevindim... Böylesine halk rüzgârını arkasına aldığını görünce daha da mutlu oldum. Ama...

İlk hayal kırıklığım, Önder Sav’ı yanında görmekti. İkinci hayal kırıklığım, konuşmasıydı. Ne kaldı geriye? Sadece “Recep Bey” hitabı...

Oysa ben, örneğin, asker-sivil ilişkileri hakkında ne düşündüğünü, Kürt sorununa çözümlerini, hak ve özgürlükler söylemlerini, demokrasi için yapılması gerekenleri, ne bileyim “Kimse aç yatmayacak” söylemi yerine, ekonomi hakkında dişe dokunur önerilerini, Amerika ve AB hakkındaki düşüncelerini, Ergenekon davasına karşı net tavrını duymak isterdim. Olmadı. Yine de “Hemen yargılamamak lazım” diye düşünüyorum; çünkü daha her şey o kadar yeni ki, belki de bütün bunlar arkadan gelecek. Ben iflah olmaz bir iyimser olarak, Kılıçdaroğlu’nun gerçekten ezberleri bozmasını diliyor, CHP’nin o statükocu geleneğinden uzaklaşacağını umut ediyorum.

Gelelim son hayal kırıklığıma...

Parti Meclisi’ne seçilen isimler...

Her ne kadar kişisel olarak sevdiğim birçok kişi listede yer alsa da, genel tablo içimi açmadı, heyecan vermedi, üstelik şu soruya yol açtı:

“Baykal gerçekten de CHP içi muhaliflerin bir komplosuna mı kurban gitti?”

Eğer durum öyleyse, Türkiye’nin işi gerçekten de zor!

Şahin Mengü geçenlerde, desteklediği Kılıçdaroğlu hakkında şöyle demişti:

“Şimdi Genel Başkan olacak ama lider olabilir mi, onu zamanla göreceğiz!”

Şimdi anlatabildim mi niye bu dönem en çok Deniz Baykal’la röportaj yapmak istediğimi? Yılların kurt politikacısının, görünen tablonun arkasındakileri çok ama çok iyi yorumladığına eminim de ondan!