Çevrimdışı

Sana mucizeler vaadedemem ama, mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim seni" </I>

Bir sevda masali bu... Yazmaya henüz baslamadim... Insan yasarken yazamiyor bazi seyleri, ayni kelimelerin arasinda gidip geliyor.... Ne zaman yazmaya kalksam hep ayni cümleler... Onun için, yazmaya baslamadim daha...Ama bu bir masal... Bu bir sevda...
Ben seni sevdigimde, aklim hür bir çocuktu... Ne istersem yapabilecegimi, ol dersem olabilecegini, dünyanin ekseninde ömrümü geçirecegimi saniyordum... Ben seni sevdigimde en çok kendimi seviyordum...Simdiyse, seni...
Sana dair ilk cümlem -korkuyorum senden- di... O anki gülüsün hala aklimda... Anlayamayan, hosuna gitmis, kafasi karismis bir gülüs... -masallari sever misin?- demistin bana, sonra da küçük kizinin masal kitabindan bir masal okumaya baslamistin... Ben de bu sevda masalini yasamaya... Masallari severdim, evet... Ama bunu sana söyleyemedim. Korkuyordum senden... Simdiyse, seni kaybetmekten...
Konusamiyordum, anlatamiyordum, dinleyemiyordum, dizginleyemiyordum duygularimi, içimde deli bir nehir gibi çaglayan aski tutamiyordum...
Yapamadigim çok sey vardi... Ama sevdim seni...
Sana mucizeler vaadetmedim... Ama sen, mucizenin ta kendisiydin... Ben de seni mucize aratmayacak kadar sevdim...

Sana Mucizeler Vaadedemem... Ama mucize aratmayacak kadar sevebilirim seni..."</I>
Bir mucize arar gibiydin seni tanidigimda... Gözlerin nereye baksa ayni sorulari soruyordu bana... "Gerçekten ask var mi?" "Gerçekten mavi sevebilir mi insan?" "Gerçekten bir MaSaL yazilabilir mi bir yasamdan"...
Öyle çok kirilmistin ki, korkuyordun... Bense hiç kirilmamistim daha ve sana yenilmekten korkuyordum... Senin korkularinin üzerine giderken kendi korkumun içine düstüm... Yenildim sana... Hayatim boyunca, yapmaktan korktugum tek seyi yaptim ve asik oldum sana...
Ama hiç pisman olmadim sonrasinda....
Gerçekten ask vardi...Gerçekten mavi sevilebiliyordu...Gerçekten bir MaSaL yazilabiliyordu bir hayattan...
Ve ben sana, Mavi bir MaSaL yazdim...Inanip inanmayacagini düsünmeden masallara... Masalimi maviyle donattim. Bunlar mucize degildi, hayir...Sana mucize vaadetmedim...Ama seni mucize aratmayacak kadar çok sevdim...
Korkularini silerken senin, esiri oldum mavinin

"Sana mucize vaadetmiyorum; ama mucize aratmayacak kadar seviyorum seni..."
Sana dair anlatilacak o kadar çok sey var ki aslinda... Dedim ya, yasarken anlatamiyor insan... Ne zaman yazmaya kalksam,içimden geçen cümleler hep ayni yerde takilip kaliyor... "Seni çok sevdim ben".... Bundan bir adim öteye geçemedim yillardir... Yillardir ne zaman seni yazmak istesem, kelimelerim dügümlendi...
Artik senli zamanlarima "yillardir" diyebilmenin mutlulugu da eklendi senli mutluluklarima... Seni tanidigim için, seni sevdigim için, benim oldugun için mutluydum zaten... Ve artik sana "Seni çok sevdim" derken, çok genis bir zamani anlatiyor geçmis zamanim...
Ve simdiki zamanim da çok büyük bir sevdayi...
Bir sevda masali bu... Ama yazmaya henüz baslamadim... Yazildiginda göreceksin, ne çok sevildin...Yazildiginda göreceksin... "Ben seni çok sevdim"...