If you can't measure it, it doesn't exist.

Geçmişin geleceğe bıraktığı izler ve kanayan ellerim..
Hayatın tadı damağımda kaldı -sayende-


Her günüme seninle başlardım yani kısaca mutlulukla. Sevginin ekmeğinden yerdik beraber sen içine bal sürüp yemeyi severdin. Ben seni izlemeyi..
Doyduğunda yüzündeki mutluluğu görmek neşene ortak olmak pahabiçilemezdi sevgilim. Sen onla doyarken ben aşkınla doyuyordum. Aşk karın doyurmaz diyenlere inat.
Tekdüze yaşamıma renk katmıştın. Siyahlarımı pembeye karamsarlığımı umutlara dönüştürmüştün.
Öylesine kör olmuştumki aşkına her yerde seni arıyordum. Herkeste seni her şeyde seni..
Mutluydum / mutluyduk..
Ve bu mutluluğa sadece biz ulaşmışız gibi davranıyorduk. Doruklar bir aşk doyasıya. Bende bir sen sende bir ben vardım sadece. ’’ O kadar ’’ İki kişilik görünüp tek kişi yaşıyorduk. Hisselerimiz hissettiklerimiz aynıydı her şey. Ben beni sende buluyordum sen seni bende. Böyle karmakarışıktı işte. Çok bağlıydık kimse koparamazdı. Biz zaten kopmamaya yeminliydik. Ve hayaller kurmaya başladık her aşık gibi. Masum hayaller yüzümüzde tebessüm oluşturan mutluluk hayalleri. Sen dedin bunlar hayal olarak kalmayacak. Gerçeğimsin öyle kalacaksın. Ben ağzından çıkan her kelimeye koşulsuz inanıyordum zaten. Evlilik konusu açılırdı. Sen bunu yaparsın ben bunu tatlı-sert atışmalar. Çocuk isimlerine gelince konu ciddileşiyordu. Bazen bu tartışmalar büyüyor sen gidiyordun ya da ben. Bir saat bile sürmeden dayanamıyorduk hasretimize ve yine birbirimizdeyiz. Sen artık hayatımın anlamı nefesime sebep sorularıma cevap olmuştun..
Vazgeç(e)mezdim senden.


₪



Ve umulmadık bir anda aydınlanan yolum karanlığa büründü. Sokaklar sessiz insanlar sessiz.. Sanki dünya benim için susuyordu. Onlarda benimle birlikte sitem ediyorlardı sana haykırıyorlardı. Yaşanılanlar mezara gömülmüştü artık. ’’ Değerli eşyalarla gömülürdü ya ’’ senin yanına da ben gömülmeliydim değerlin olarak..
Ol(a)madı ~
Birlikte başladığımız bu hayatı birlikte sonlandıramadık. Sen aceleci davrandın ve gittin. Tonlarca ağırlıktaki sevdamın altında ezildim ben. Aşkzedeydim.. Enkaz altında ne kadar nefes alabilirse bir insan işte bende öyleydim.. Sitemim öylesine çoktu ki sana. Yaşadıklarımı kaldıramadım sövdüm hatta. Bazen ağladım dayanamayıp gözlerimden sen aktın. Bazen güldüm halime. Delirmiş olmalıydım!
Bana reva görülen bu muydu? Bana reva gördüğün?
Sana büyüttüğüm sevgime karşılığın bu muydu?
Şimdi sorularımda cevapsız. Kelimelerin anlamları karşılamıyor içimdeki acıyı. Onlarda tıkandı..
Büyük aşkı biz sadece hikayelerde okuruz mutlu sonları masallarda..
O büyük aşk bizdik öyle sanmıştım.
Mutlu sona ulaştığımızı düşünürken aslında çok uzakmışım(ız).


Gittin ve bitti.

Hayatın tadı damağımda kaldı.
Boğazımda S E N kaldın. ( Ölüyorum )
En çokta kalbimde kaldı artıkların..
İtiraf etmekte zorlansamda her seferinde inkarda etsem
Duy !
Seni çok seviyorum..

Melodram.

Ana karnından yeni çıkmış bir bebek gibi ağlaktı bugün aşk..
Önce nefes alamaz sanıyordum/k -
Aldı ama pişmanlıktı..


Biz süresi dolmuş bir aşkı yaşatmaya çalışmışız onca zamandır. Ya da sadece ben çabalamışım bunun için. Senin bedenin dışında yanımda olan hiçbir şeyin yokmuş sevgili! Aklın nerdeydi? - bana sarılırken gözlerime bakarken kimi görüyordun?
Bu büyülü aşk bunları mı haketti? Ya da seni delice seven ben bunlara mı layıktım.
Hep derdin ya ’’ en iyisine layıksın ’’ bu muydu en iyisi?
Yüzüstü bırakıp gitmen miydi iyi olan.
Aşka gebeydim ben ve 9 ayı dolmuştu..
Nur topu gibi bir aşk doğacaktı doğamadı. Zorladı ikimizide.. En çokta beni.
Alalım bu aşkı kurtul demişlerdi başta. [ Olmaz dedim kıyamam ]
Büyüttüm her geçen gün onu.. Sevginle besledim aşkınla doyurdum..
Sakındım onu herkesten her şeyden..
En büyük eserimiz olacaktı bu hayattaki. Ve kimbilirdi ki sonu hüsran olacaktı.
Senin uğruna vazgeçtiklerimin bedelini şimdi ödüyorum sevgili !
`- Sense benim uğruma aşkımızdan vazgeçtin-
-Senin için senden vazgeçerim- dedin sıyrıldın işin içinden..
Hiç mi düşünmedin beni? O kadar anıya da saygın yok muydu artık..
Yürüdüğüm her sokak adı sanki seni hatırlatıyordu bana NEDENSE..
Her kaldırımda bir anımız varmışcasına en kuytu köşelerden yürüyordum anıları ezmemek için.. Bir çift gördüm mü gözümden dökülen yaşları saklamak için eğikti hep başım.. Gördün ya beni saçlarım yüzüme düşüyordu taşarcasına..
İşte yüzümdeki ihaneti görmesinler diye kapamaya çalışıyordum..
Yüzümden anlaşılacakmış gibi geliyordu aldatıldığım..
Ah be sevgili !
Seninle yaşamıştım ben tüm ilkleri..
Bir insanı herkes kırarmış üzermiş ama en çok sevdiği acıtırmış..
Çok kırıldım ben çok acılar yaşadım..
Ama böylesi hiç olmamıştı be sevgili !
Bana böyle hiçbir şey koymamıştı..
Şimdi yokluğunada alıştım alışmak zorunda olduğum için..
Özlüyor muyum seni.. Hayır desem inanacak mısın?
Her zamanki gibi inan bana sevgili(m)..
Özlemedim seni..
Özlemedim seni.
Özlemedim işte..
Özlemedi-m.

Sol yanımda bir sızı oda senden kalan tek anı..
Bir bebek ölürken içi sızlar ya insanın .. Onun masumluğuna akar gözyaşları..
Bir bebek öldü sevgili.
Sıra akması gereken gözyaşlarında.


/Melodram-

If you can't measure it, it doesn't exist.

If you can't measure it, it doesn't exist.

If you can't measure it, it doesn't exist.