|
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi? Binmediğim hiç bir otobüs Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde Gittikçe azalıyor hayat Neyi erken yaşadıysam Hep ona geç kalıyorum Sana göçüyorum her sonbahar Yolların çıkmıyor aşkıma Unuttuğun yağmurların adı saklımda Seni içimden terk ediyorum Susmaktan yoruldum Kuşlar ve şarkılar, bu şehri terk edeli Efkar demliyorum gözlerimde yaşlarımı, yanağıma varmadan öldürüyorum Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp SENİ İÇİMDEN TERK EDİYORUM Ne unutacak kadar nefret ettin Ne hatırlayacak kadar sevdin Yıkık bir duvar kadar bile Pişman değilsin biliyorum Beni hep bulmamak için aradın Yanıldığımdın Yangınımdın Yangındın Sensizliğe yenilmek Sana yenilmekten zor olsada Ardımda bir sürü "belki"ler bırakarak Seni içimden terk ediyorum Şimdi İçimde öldürecek bir anı bile bulamayan İki yarım kaldık Tamamlayamadık bizi Elinden tutamadık yanlızlığımın Saçlarımıda uzaklarına gömdün İçimin mavisi senin okyanusundandı Al! geri veriyorum. Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim Sana bensizliği terkediyorum "Yarime uzanmayan bütün dallar kırık" demiştin Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi? Ne tuaf değil mi? İçimi acıtanda sendin Acımı dindirecek olanda. "Ya öldür beni"dedim Ya da ğit benden. İçi bulanık bir sevdanın ucunda Seni kaybettim. Aldırmadın aldırmalarıma Bir gecede yakıp yarini Şafaklara sattın ihanetini Küllerime basanlar bile utandı yaptığından İşte soluk bir ömrün son nefesi Benden İçimden Terkediyorum. |
Herşey insanın kafasında biter. Cesur olmadığınızı düşünüyorsanız, korkaksınızdır. Kazanmak istiyor fakat kazanamayacağınızı düşünüyorsanız, kesinlikle kazanamazsınız demektir. Kaybedeceğinizi düşünüyorsanız, çoktan kaybetmişsinizdir. Dışarıdaki dünyaya çıktığınızda anlayacaksınız ki başarı, ancak onu istediğiniz takdirde gelecektir. Herşey insanın kafasında biter. Alt edildiğinizi düşünüyorsanız, alt edilmişsinizdir. Yükselmek için yüksek düşünmelisiniz. Bir ödülü kazanmadan önce kendinizden emin olmalısınız. Yaşam savaşını kazanan her zaman, en güçlü ya da en hızlı olan değildir. Er ya da geç kazanan kişi, kazanacağını önceden düşünebilen kişidir. |
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın. Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim, dedin bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet. Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya; -bir ceset gibi- gömülü kalbim. Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede? Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam, kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün, boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede. Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın. Bu şehir arkandan gelecektir. Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın, aynı mahallede kocayacaksın; aynı evlerde kır düşecek saçlarına. Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda. Başka bir şey umma- Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte, öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de. |
Uzak ormanda yerlilerin gürültüleri. Yıldızların vurduğu durgun, karanlık suda Beyaz Ofelya, büyük, beyaz bir zambak gibi, Gelin esvapları içinde dalgalanmada. Uzak ormanda yerlilerin gürültüleri. Mahzun Ofelya, beyaz bir tayf gibi, yıllardır Dolaşır bu siyah nehrin suları içinde. Deliliği içinde bir şarkı mırıldanır, Bir çocukluk şarkısı, akşam serinliğinde. Rüzgâr göğsünü öper ve açar yaprak yaprak Sularda ağır ağır savrulan etekleri. Söğütler omuzlarına sarkar ağlaşarak, Hulyalı alnına eğilir su çiçekleri. Dört bir yanına üzgün nilüferler dizilir. Uykudaki bir ağaç uyanır, zaman zaman; Bir yuvadan küçük bir kanat sesi yükselir; Sihirli bir şarkı gelir altın yıldızlardan! |
Kendimi boşlukta hisediyorum... kendimi boşlukta hisediyorum... kimseler yok yanımda... yada... var da ben kendimi çok yalnız hisediy...orum... yüreğimin sesini bırak, tınısını duyan olmadığını biliyorum... keşke olsa birileri... birileri keşke olsa.. kendimi kandırmaktan başka birşey yapmıyorum... sevenim olduğundan bile şüpheliyim... ölsem kimsenin ruhu duymayacak... düşünüyorum da, o kadar hissizleşmişim ki gülüşlerim yapmacık, davranışlarım kaçak, ruhum karanlık... Çünkü ne zamandan beri yüreğim kanıyor bırak melhem olanı, kanadığını gören yok... her gece duvarlara konuşmaktan yoruldum... her gece suskunluğumun çığlık olmasından bıktım... herkes işine geldiği gibi görüyor beni... insan olarak gören nerdeyse yok gibi... robotum sanki... yüreğim kanamaz, kalbim kırılmaz, ruhum incinmez sanki... ... boşluklar....boşluklar...boşluklar... işin en garip tarafı ise, özgüveni yüksek olan bir insanım... ama kendime güvenimi kaybediyorum... elim bir boşlukta sallanıyor elimi tutan yok... elimi tutmayı bırak, gören gözler yok... yanındayım diyenler nerde? yok... yüreğine bak diyor herkes... tamam da, yüreğim kanıyor... yüreğimde hisedebildiğim kadar, yanımda da hisetmek istiyorum... bazen başımı yaslayıp omuzuna ağlamak istiyorum, o yüreğindeyiz diyenlere... yüreğimdeymiş... bir defa da yanımda olsanıza... bir defa da omuzunuzda ağlamama izin verseniz ya... gözyaşlarımı ellerinizle silseniz ya... ... herkes benim neden bu kadar çok içtiğimi düşünür, çünkü; acılar insanı olgunlaştırır... ve ben çok olgunlaştım artık olgunlaşmak istemiyorum anlıyormusun? istemiyorum..!!! |
Siyah Siyah beyaz sevdim seni Yaşamım düşüncelerim Hepsi siyah beyazdı Bir zorunluluktu beni bağlayan Beyazın saflığına ve siyahın gizemine Güzel günler yaşamak isterken Engellerin adı olmuştur Siyah Beyaz Güzelliklerin vazgeçilmez tasviri Hem zıt, Hem de tamamlayıcı olmuştur Siyah ve beyaz ve ben Siyahı da severim beyaz’ı ve seni sevdiğim kadar… |
MUTLU AŞK YOKTUR İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an Mutlu aşk yoktur Hayatı bu, silahsız askerlere benzer Bir başka kader için giyinip kuşanan Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan Onlar ki akşamları aylak kararsız insan Söyle bunları hayatım ve bunca gözyaşı yeter Mutlu aşk yoktur Güzel aşkım tatlı aşkım kanayan yaram benim İçimde taşırım seni yaralı bir kuş gibi Ve onlar bilmeden izler geçiyorken bizleri Ardımdan tekrarlayıp ördüğüm sözcükleri Ve hemen can verdiler iri gözlerin için Mutlu aşk yoktur Vakit çok geç artık hayatı öğrenmeye Yüreklerimiz birlikte ağlasın sabaha dek En küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek Bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek Nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine Mutlu aşk yoktur Bir tek aşk yoktur acıya garketmesin Bir tek aşk yoktur kalpte açmasın yara Bir tek aşk yoktur iz bırakmasın insanda Ve senden daha fazla değil vatan aşkı da Bir tek aşk yok yaşayan gözyaşı dökmeksizin Mutlu aşk yoktur ama Böyledir ikimizin aşkı da |
Anladık iyisin Anladık iyisin, Ama neye yarıyor iyiliğin. Seni kimse satın alamaz, Eve düşen yıldırım da Satın alınmaz Anladık dediğin dedik, Ama dediğin ne? Doğrusun, söylersin düşündüğünü, Ama düşündüğün ne? Yüreklisin, Kime karşı? Akıllısın, Yararı kime? Gözetmezsin kendi çıkarını, Peki gözettiğin kimin ki? Dostluğuna diyecek yok...... ya, Dostların kimler? Şimdi bizi iyi dinle: Düşmanımızsın sen bizim Dikeceğiz seni bir duvarın dibine Ama madem bir sürü iyi yönün var Dikeceğiz seni iyi bir duvarın dibine İyi tüfeklerden çıkan İyi kurşunlarla vuracağız seni Sonra da gömeceğiz İyi bir kürekle İyi bir toprağa. |
Salkım Söğüt akıyordu su gösterip aynasında söğüt ağaçlarını. salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını! yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere! birden bire kuş gibi vurulmuş gibi kanadından yaralı bir atlı yuvarlandı atından! bağırmadı, gidenleri geri çağırmadı, baktı yalnız dolu gözlerle uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına! ah ne yazık! ne yazık ki ona dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak, beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak! nal sesleri sönüyor perde perde, atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde! atlılar atlılar kızıl atlılar, atları rüzgâr kanatlılar! atları rüzgâr kanat... atları rüzgâr... atları... at... rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat! akar suyun sesi dindi. gölgeler gölgelendi renkler silindi. siyah örtüler indi mavi gözlerine, sarktı salkımsöğütler sarı saçlarının üzerine! ağlama salkımsöğüt, ağlama, kara suyun aynasında el bağlama! el bağlama! ağlama! |
ACILAR DENİZİ Ben acılar denizinde boğulmuşum, İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını, Dalgalar hergün bir başka kıyıya atar beni, Duyarım yosunların benim için ağladıklarını. Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime, Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını, Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle, Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını.. Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma, Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek, Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını.. Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa, Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse Yılların içimde bıraktıklarını... |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 22:03. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2025 IRCForumlari.Net Sparhawk