Çevrimdışı

Saklıyorsan eğer gözyaşlarını. Ve hıçkırıklarını yutuyorsan hergece. Tarihler, saatler, günler, mevsimler umrunda değilse. Ellerin buz keserken, şiddetleniyorsa yüreğindeki yangın. Hergün biraz daha ölüyor, hergün biraz daha inançsızlaşıyorsan.. Yarınlar daha çok özletiyorsa sana dünü, alkol şişelerinin dibine gömmek istiyorsan kaderini. Ayrılığı icat edeni bulup gırtlağına yapışmak geliyorsa içinden ve yetmedikçe gücün daha çok öfkeleniyorsan hayata. Kendinden nefret ediyor, insanlardan nefret ediyor, şarkılardan, şiirlerden nefret ediyorsan,
Alışmışsa gözlerin karanlığın rengine ve artık duvarların oturup karşına cigara dönüyorsa seninle, uçuşan perdelerin rüzgarla sevişirken kıskanıyorsan eğer..
Ağzına kadar dolan kültablalarıyla karşılaşıyorsan evin her köşesinde,
Milyonlarca kez intihar planı yapıp bozuyorsan eğer, birkez daha yüzünü görebilmek umuduyla. Ölümle yaşam arasına sıkışıyorsan durmadan..
Geçip aynların karşısına saatlerce küfür ediyorsan kendine,
En vahşi cinayet haberlerindeki annelerin feryatları bile senin acını unutturmaya yetmiyorsa,
Artık eskisi kadar güvenilir değilse dostların..
Yalnızlık kelimesinin sanıldığı kadar basit olmadığını senden başka kimse bilmiyorsa,

Çok özlüyorsan O'nu !
Özledikçe dişlerini sıkıp, susuyorsan kanatana kadar dudaklarını.
Eski resimleri toplayıp fırlattığın yerlerden gözyaşlarınla yıkıyorsan, arınsın diye ayrılıktan..

Korkma !
HİÇ GEÇMEYECEK..

Her saniye biraz daha saracak seni karanlık..
Sarıldığın kırık şişeler, duman kokusu, yanlızlığın öfkesi çoğalacak gün geçtikçe..

O'suz geçen yılların sırtına sapladığı bıçak yaralarına, merhem olacak sanacaksın başka tenler.
Başka dudakların tadına alışmaya çalıştıkça.. Ruhuna sinen kokusu tütecek burnunda !

Korkma !
Unutamaycakın..

Korkma !
Geberip gideceksin bu acıyla..
Gülüşünüde koyun kefenin içine diye inledikçe
Alaycı bir cenaze marşı eşliğinde, şahadet getirir gibi adını sayaklayacıksın korkma.

Nursen Yıldırım