(9 ekim 1849) Edgar Allen Poe öleli.. Okan Metin bir email ile hatırlattı bana.. Ben de Yaşamdan Dakikalar'a taşıdım önce.. Şimdi de buraya..
Poe, ilk gençlik yıllarımın en önemli adamlarındandı çünkü.. Aşkı Annabel Lee ile tanıdı bizim nesil.. O zamanlar okullarda Şiir Matineleri yapılırdı. Salonu doldurur dinlerdik.. Annabel Lee her matinenin vaz geçilmez şiiri idi..
Melih Cevdet Anday, yıllar sonra ingilizce öğrenip aslını okuduğumda farkettim ki, orijinalinden güzel çevirmiş, adeta yeniden yazmıştı şiiri..
Poe'nun daha sonra ne müthiş gerilimler (Morg Sokağı Cinayeti) ne korkunç öyküler (Karakedi) yazan fevkalade ilginç bir adam olduğunu öğrenmiş, daha da şaşmıştım.
Gazeteciliği de vardı. Batmakta olan bir gazeteyi, tamamen hayalinden ürettiği (Tarihin ilk asparagasları oluyor) haberlerle kurtarması, Amerikan Basın tarihine geçmişti..
Tüm bunlara rağmen Poe, benim için Aşkın Şairi olarak kaldı..
Okan, ilk defa rastladığım bir şiirini de yollamış Poe'nun.. Liman Kırıntıları diye..
"Bana sevmek yaramıyordu
Ben sevilemiyordum"
Satırları vurdu beni..
Nerdeyse iki asır önce yazılmış satırlar, bugüne, bu kadar uyar mı?. Demek zaman değişiyor, ama bu sevmekle, aşkla ilgili şeyler değişmiyordu.. Kadın değişmiyordu..
Poe beni yazmıştı sanki..
"Bana sevmek yaramıyor/ Ben sevilemiyordum.."
Niye?..
Baştan seviyorlardı, benim gibi.. Hatta benden fazla.. Öyle görünüyorlardı.. Sonra bir gün karşıma çıkıp "Bitti" diyorlardı..
Neydi biten?.. Sevgileri mi?.. Yoksa bana olan ihtiyaçları mı?..
Hayatıma giren her kadına ayni şeyi öğretmeye, vermeye çalıştım.. Tek başlarına ayakta durmayı.. Çoğunda başardım..
Okudular, meslek kariyerlerinde yükseldiler.. Şöhrete, paraya kavuştular.. Hep yanlarında, hep omuz başlarında olan, onlara hem de nasıl destek olan beni severek..
Ve..
..Ve bir gün bana ihtiyaçları kalmadı..
Öyle mi oluyor gerçekte.. Vermemem mi gerekiyor?.. Hep bir şeyleri eksik mi kalmalı, hep bana bir yerde muhtaç mı olmalılar, beni sevmeye devam etmek için?..
O zaman da sevmek mi olur bu?..
"Sana bırakacağım bu kentin
Üç semtinde üç damla göz yaşı döktüm,
Birincisi seni ilk gördüğüm yerdi,
İkincisi seni ilk öptüğüm yerdi
Üçüncüsü... söylemeye dilim varmıyor,
Üçüncüsü bana git dediğin yerdi,
İşte bu mısraları orda karalıyorum"
diyor Poe..
Ya da ben, diyorum..