[Thetis]

Kaybetmek sevdiğini ölüme benziyor. Bazen ölümden bile daha zor geliyor.
Bir daha hiç güneş doğmayacakmış gibi bir daha hiç nefes alamayacakmışsın gibi bu acı ömrü törpülüyor.

Herkes bu acı nasıl geçer diye soruyor?
Öyle kolay geçmez! İstiyorum ki elimde sihirli bir değnek olsun
her birinizin kalbine dokunup sileyim kederinizi ama olmuyor.

Zamandan başka ilacı çaresi yok bu eziyetin dostlarım!
Ne çivi çiviyi söküyor ne ateşi su söndürüyor. Sabretmesi zor olan saatlerin bitiminde bir şekilde geçiyor.

İz kalmıyor mu? Hem de öyle bir kalıyor ki! Kalp ağrısının benzeri bir ağrıyı
vücudun her hangi bir yanında çekmek mümkün değil.

Ne kağıt kesiği ne gece yarısı tutan azı dişi ne taş döken böbrek
hiçbiri sevdiğini kaybetmenin yüreğe verdiği eziyeti vermiyor.
O yüzden bir çözümü yok ayrılık acısının! Çekeceksin!
Çivi çiviyi de sökmez üstelik bu durumda gidip kendini boşuna rezil etmeyeceksin.
Ayrılık sonrası neler yapabilir insanlar tahmin etmek güç.
Bir çeşit delilik hali akıl sanki artık o kafanın içinde durmuyor. Mantık aşkla çıkıp gitmişti zaten üstüne ayrılık geldiğinde
bir daha dönmüyor.

Her şeye rağmen ağlayacaksa insan bir aşkın ardından ağlamalı! Gözyaşı dediğin en çok aşkın finaline yakışıyor.
Gözbebeğinden yüreğe akan o inci taneleri gönlün üstünde zarif duruyor.

Her insan en az bir kere yaşamalı bu acıyı! Üstelik acısını da madalya gibi taşımalı göğsünde;
bakınca uzaktan bir kalp daha öğrenmiş sevmeyi demeliyiz. Alkışlamalıyız!

Kimi sevdiğin ne kadar sevdiğin ne yaşadığın çok da önemli değil! Asıl olan aşktır asıl mesele onu tatmaktır.
Sahip olduğumuz her şey gibi aşkın da bir bedeli var; çok da pahalı üstelik!

Aşka inananlar bu bedeli ödemeyi baştan kabul etmiş sayılır.
Çektiğin acıları kendinde hazine edebildiğin sürece ruhunu özünü büyütürsün. İnsan acı çekerse anlar başka birini.
Onun gözleriyle bakabilmeyi öğrenir. Onun sızısını duyabilir içinde.
Kendi başına geldikten sonra vazgeçersin eleştirmekten yermekten aşağılamaktan!
Farkına varırsın hayatın sevginin onurun erdemin ve en önemlisi kendinin!

Ayrılık acısı çekmek değerlendirir yüreği. Hayata tutunmayı öğrenirsin.
Zoru seçen ama başaran ruhlardan olursun. Gelişirsin değişirsin pekişirsin.
İnsan olursun yani demini alırsın.
Akıllıysan eğer kalbine sevmeyi öğretirsin! Sonunda acı varmış!
Sen kendine hazinesin onu da aslanlar gibi çekersin!