Çevrimdışı

Bir akşam dalmıştım rüyaya
Yürüyordum deniz kenarında yaya
Yalnız değildim, yanımda Sonsuz Kaya.
Ben yerde, gökse sanki beyaz bir perde
Gözümün önünden geçti yaşamım
Bir film gibi, yılları saya saya.

Sahne sahneyi izledi
Aynı görünümü yineledi:
Yalının kumunda iki çift ayak izi
Bir çift benim, bir çift Rab'bin
Yürüyen iki kişi
Vardı kumda dört ayak izi.

Geldik son sahneye
Takıldı fikrim acaip bir şeye.
Kumdaki izlerde bir değişim vardı
Beni bir merak sardı
Düşündüm taşındım
Ama hala şaşkındım
Bir türlü anlayamadım.

Yaşantımın en üzgün, en düşkün döneminde
Vardı yalnız 'bir çift iz' o kum zeminde
Öğrenmeliydim bu gizi
Vardı kumda iki ayak izi.

Önemli olmasaydı bir yana kordum
Ama bilmeliydim, Rabbime sordum:

'Rab, söz vermemiş miydin Sen bana
Eğer düşersem Senin ardına
Hiç mi hiç ayrılmayacaktın benden
Öyleyse neden yaşantımın en zor anında
Yoktun Sen benim yanımda?
Bak, her zor durumumda
Kayboluyor bir çift iz kumda.

Ne oldu ey Kralım ne ettin?
Sana en muhtaç zamanımda
Beni bırakıp da gittin?

O'nun yanıtı gözlerimi yaşarttı
İmanım katlarca arttı.

'Benim değerli yavrum,' dedi
'Sana sevgim geçici değil, ebedi
Denenmelerde sıkıntıda
Ben daima varım
Çevrende yıkılmaz bir duvarım
Ayak izlerinin değişimi
Ancak sana sergiler sevgimi
Kaybolan izler değildi Benim
Yürüyemediğin için
Taşıdım seni KENDİM.

ALINTI