Çevrimiçi

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Evdeki sakinlik, artık tamamen geçmişin bir yankısıydı. Mahir, Süleyman ve ekibinin yanında yerini almış, hizmet ediyormuş gibi görünüyordu; ama gözlerinde hâlâ sinsice bir parıltı vardı. Yskaza kabilesi, uzaklardan planlarını gizlice hazırlarken, Mahir içten içe hem bilgi topluyor hem de güven kazanmaya devam ediyordu.

Süleyman, Mahir’in saf değişimini test etmek için onu çeşitli musallat vakalarına gönderdi. Mahir, her seferinde doğru hamleler yapıyor, yardım ediyor, zarar vermekten uzak duruyordu. Ancak Mahir’in zihninde kabilesinin etkisi, bir sinsi rüzgâr gibi dolanıyor, küçük tuzaklar yaratıyordu. Her adımda Süleyman’ın ve ekibinin hazırlıkları, gölge saldırılarını engelliyor, Mahir’in planlarını boşa çıkarıyordu.

Bir gün, Süleyman yeni bir musallat vakası için yola çıktı; Mahir de ona eşlik etti. Yol boyunca sessizliği sadece rüzgâr bozuyordu. Mahir, Süleyman’a hafif bir tonda fısıldadı:
“Bir şey biliyorum… Yskaza kabilesi birkaç hafta içinde planlarını harekete geçirecek. Ama seni hedef olarak seçtiklerini hâlâ bilmiyorlar.”

Süleyman gözlerini kısarak baktı:
“Bu bilgiyi neden veriyorsun? Kendini test ediyor musun, yoksa gerçekten değiştin mi?”
Mahir başını salladı:
“Beni test et, Hüddam. Her şeyi göstereceğim, ama… işin gerçeği, artık senin yolunda olmak istiyorum.”

Musallat vakası başladığında, Mahir dikkatle hareket etti; gölgelerden sızan karanlık varlıkları tespit edip Süleyman’a yönlendirdi. Her seferinde Sabur’un sezgisi ve Melike’nin içgüdüsel müdahaleleri, Mahir’in sinsiliğini engelliyor ve zarar vermesini önlüyordu. Bu çatışma, vakayı hem tehlikeli hem de heyecanlı kılıyordu.

Bir ara Mahir, Sabur’un sezgileriyle engellenince, sinirli bir şekilde kendi içine çekildi; ama kısa sürede sakinleşip görevine devam etti. Süleyman fark etti ki Mahir artık bir ikilem içinde: hem eski kabilesinin etkisi hem de yeni yolunun gereklilikleri arasında sıkışmıştı.

Evine döndüklerinde, Mahir sessizce kenara çekildi; gözleri hâlâ karanlıkta bir sır taşıyordu. Süleyman ona sert ama dikkatli bir bakış attı:
“Beni kandırmak isteseydin, şimdiye kadar yapardın. Ama seçimlerini gördüm. Bir sonraki teste hazır ol.”

Mahir başını eğdi, sessizce:
“Hazırım… ve artık yanındayım. Ama Yskaza hâlâ gölgelerde, bekliyorlar. Onlar için bir hedefim… ama seni ve evini korumak artık benim önceliğim.”

Melike, Mahir’in tavrını gözlemledi; karnına dokundu ve sessizce dua etti. Sabur, Mahir’in sinsiliğini hissetse de artık açıkça zarar vermeye çalışmadığını gördü. Evdeki koruyucu güçler, bilinçsiz bir şekilde Mahir’in hareketlerini dengelemeye devam ediyordu.

Mahir pencerenin kenarında durup dışarı baktı; uzaklarda Yakaza kabilesinin gölgeleri toplandığını görebiliyordu. Ama artık farkındaydı: eski düşmanı, yeni yoldaşı olmuştu.

__________________