Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Gece, İstanbul’un sokaklarını sessizlikle örtmüştü; ama bu sessizlik, görünmez bir tehlikenin sinsice yayıldığını saklıyordu. Üniversiteli üç arkadaş – Merve, Gül ve Deniz – panik ve endişe içinde Adıyaman’daki Süleyman’ın evine ulaşmıştı. Yanlarında Ece vardı; göz perdesi açık, cinleri görebilen, tek başına yaşayan ve karanlık bir varlığın etkisi altındaki genç kız.

“Efendim, lütfen… yardım edin!” diye başladı Merve, sesi titreyerek. “Ece artık kontrol edilemez durumda. Evinde yalnız kalamıyor, gözleri sürekli bir şeyleri görüyor. Nöbetleri artıyor, davranışları değişiyor. Büyüler ve muska… evin içi tuhaf şeylerle dolu!”

Gül, nefesini tutarak ekledi:
“Aynalar var, eski semboller, ritüel objeleri… Ona artık tek başına yardım edemiyoruz. Birinin müdahale etmesi şart!”

Deniz, Ece’ye bakıp titrek bir sesle konuştu:
“Ece! Lütfen… yardım kabul et. Biz de senin için buradayız!”

Ece’nin gözleri korku ve dirençle parlıyordu. “Ben… istemiyorum. Onlar bana ne yapmam gerektiğini söylüyor… Sizi istemiyorum,” dedi, sesi neredeyse fısıltı kadar ince ve titrek. Kararlarını kontrol eden görünmez bir el, sanki onu kukla hâline getirmişti.

⸻

Durumun aciliyeti üzerine, kızlar Süleyman’a ulaşmıştı. Süleyman mesajı alır almaz hazırlıklarını tamamladı. Yanına dualardan oluşan muska aldı ve Asaf’ı çağırdı. İstanbul’a doğru yola çıkarken, Asaf’a döndü:
“Asaf, bugün yanımda olacaksın. Bu sadece bir yardım çağrısı değil; senin ilk ciddi görevine adımın. Sadece gözlemle kalmayacak, aktif olarak bana destek olacaksın. Her adımın önemi var; karanlık ile nur arasındaki farkı göreceksin.”

Asaf başını salladı; içinde hem korku hem heyecan vardı. Artık sadece izleyici değildi, sahadaki sorumluluğun bir parçası olacaktı.

⸻

İstanbul’a vardıklarında, Süleyman Ece’nin evinin önünde durdu. Ev, loş ve kasvetliydi; duvarlarda eski semboller, ritüel objeleri ve muska kutuları vardı. Eski aynalar, karanlık varlıkların gözleriymiş gibi loş ışıkta titriyordu. Ece, kötü niyetli ve takıntılı bir cinin etkisi altında ritüel hazırlıyordu; aynaların arkasından çıkan karanlık büyüler ve muskalar onun iradesini ele geçiriyor, her hareketini yönlendiriyordu.

⸻

Süleyman sessizce dua etmeye başladı; alanı güvence altına alırken, Asaf yanında duruyor, hem gözlemliyor hem de dualarla destek oluyordu. Ritüelin başında aynalardan fısıltılar yükseldi, gölgeler kıpırdadı, muska kutuları kendi kendine sallanıyor ve karanlık bir enerji odayı kaplıyordu. Ece’nin bedeninden ürkütücü bir enerji yayılıyor, bayılma tehlikesi her an hissediliyordu.

Süleyman, hazır getirdiği muskanın gücünü aktive etti. Aynalardan çıkan karanlık varlıklar, büyüler ve muskalar birer birer geri püskürtüldü. Ece’nin esareti kırılmaya başladı; kötü cin çaresizce gölgeler arasında kayboldu.

⸻

Asaf, her adımda dikkatle hareket etti, Süleyman’ın verdiği talimatları eksiksiz yerine getirdi. Titiz ve cesur yaklaşımı, karanlığı püskürtmede belirleyici oldu. Süleyman bunu fark etti ve sessizce başını sallayarak:
“Aferin sana, Asaf. Bugün hem dikkatini hem sorumluluğunu gösterdin. Yanımda durup bana destek oldun, gerçekten takdire değer.”

⸻

Ece yavaşça kendine geldi, gözlerinde hâlâ korku vardı ama kontrolü geri kazanmıştı. Süleyman ciddi ama yumuşak bir sesle konuştu:
“Artık buradan taşınman gerekiyor. Bu ev senin için güvenli değil. Yeni bir başlangıç yapmalı, başka bir evde yaşamını sürdürmelisin. Ve bu muska…” Süleyman, hazırladığı muskayı Ece’ye uzattı, “…seni her türlü karanlıktan koruyacak.”

⸻

Dışarıda, Süleyman evde yokken Züveyde ve diğer Müslüman cinler Süleyman’ın evini koruyordu. Düşman fırsat kolluyordu ama evin koruması sayesinde herhangi bir zarar gelmedi.

Ece, Merve, Gül ve Deniz hem korkmuş hem de derin bir rahatlama içindeydi; artık ritüel kırılmış, karanlık varlıklar uzaklaşmıştı. Asaf için bu gece, hem kendi gücünü fark ettiği hem de gerçek bir sorumluluk üstlendiği dönüm noktası olmuştu.

⸻

Evden çıkarken, Süleyman gökyüzüne baktı; uzaklarda hâlâ sinsice plan yapan karanlık gölgeler vardı. Ama bugün, nurun ve doğru duanın gücü karanlığı geri püskürtmüştü. Ve Asaf, artık sadece bir gözlemci değil, gerçek bir destekçi ve Hüddam Süleyman’ın yanında büyüyen bir usta adayıydı.

__________________