| Cevap: "Bir zamanlar.."
Ben de sadece 21 yaşımda olmama rağmen, özlüyorum o günleri. Bizim Çılgın Bediş'imiz vardı daha bugün aklıma geldi ve izledim ilk bölümünü. Penceresinden dışarı bakan saf Sıdıka'mız vardı, ilk sihiri öğrendiğimiz Ruhsar'ımız vardı. Ay Savaşçısı'ndan karakter seçip sokakta deli gibi oynadığımız günler vardı, Şirine neden tek başına bende şirine olmak istiyorum dediğim günler vardı. Oyuncaklardan çok arkadaşlarımıza değer verirdik. Bizim için daha değerliydi onlar, herhangi bir metal parçasından veya plastik parçasından daha değerliydi. Tam da dediğin gibi, zaman değişti ve para satın aldı tüm masumiyetimizi. Artık sokakta sadece Messi'nin formasını giyip futbol oynayan veletler var, yine o da formayı göstermek için. Çocuklar artık bilgisayar başında savaş oyunları oynuyor. Bizim gibi yerden yüksek oynarken ebelenme korkuları yok, onların hırsları var daha çok insan öldürme hırsları. Zaman geçiyor geçmesine ama anılar hiç unutulmuyor. Şimdi yazını okudum da, gerçekten o günlere gitmek istedim.
Masumiyetin izini kaybetmediğimiz günlere.
Kalemine sağlık canım.
__________________ If you can't measure it, it doesn't exist. |