S_u_n_u_ -Cumali Çorbacı
İçimde Bumerankla geçti şubat
Döne döne benden bana söndüğünde ışıkları pervanelerin
Başladığım yerde bitirdim bütün yolculukları
Sabah çocuktum daha, akşam bin yaşıma bin mum yaktılar anne
Nerde sevdiysem oraya kuruldu cehennem
Sol yanım çöldü dedimki çocuk Su s
Kanlı kılıçlarla geçtiler içimde Sus
Benim iguanalarım vardı yılanlarım akreplerim
Ben içerde onlar dışarda ağlardık yağmur yağardı
Kuyularım güz dolardı yağmalanmış öykülerim vardı
Biz eski aşklardan çalardık göz yaşlarını
Ben içerde o dışarda ağlardık bil fiil
Eskittik kitapları göğü maviyi yağmuru
Açık bir yarayı öptük acının gözeneklerinde
Bırakıp gittim vaz geçilmezleri vurup şakağından
Ardımda üstü çizilmiş hatıratlar kör masallar
Bırakıp gitti rüzgarın kum saatiydi düşürüp kırdı zamanı şafağından
Benim karıncalarım kelebeklerim kuşlarım vardı
Ayinlerle geçerlerdi içimde akşamları
Ben dışarda onlar içerde ağlardık bil fiil
Nefesiz kaldık şarkısız şiirsiz güneşsiz dinsiz
Aynı masada bir coğrafyaydık Toprak su hava
Yakılmış haritalarda kayıp bir mezardık
Kemiklerimizden faili meçhul tanrılar ararlardı
Avuçlarımı kapattım okunmuştur dedim duymadılar
Gözlerimi kapttım okunmuştur dedim duymadılar
Bırakıp gittim en kalabalık tenhalığı yalnızlığa
Bırakıp gitti çizerek tırnaklarıyla geceyi
Bir daha hiç sabah olmadı...
__________________ Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin.Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak.. |