Çevrimiçi

NarÇiçeği Nickli Üyeden Alıntı

Hayvanlara olan ilgim ve yardımseverliğim aslında çocukluğumdan beri var. Ama işin özüne inersek, her şey 7-8 yaşlarımdayken başladı diyebilirim. Okul tatil olduğunda babam, abimle birlikte beni köye götürürdü; orada nenem bakardı bize. Köy hayatı da bilirsiniz, hayvanlarla iç içedir. O dönem koyunların yavrulama mevsimiydi ve ben kuzulara bayılırdım. Kuzluğa iner, saatlerce onların yanında kalırdım. Hatta onlarla evcilik oynardım. Şimdi düşününce gülüyorum ama o zamanlar benim için en kıymetli anlar onlardı. Bir gün kuzulardan biri hastalandı ve ne yazık ki öldü. Evde kimse pek tepki vermedi, ama ben inanılmaz üzülmüştüm. O küçücük canın ölümü karşısında herkesin bu kadar kayıtsız kalması bana çok ağır gelmişti. “Bir can ölüyor, ama kimse üzülmüyor. Onun da arkasından yas tutulmaya hakkı var,” demiştim içimden. Saatlerce kucağımda tutmuştum onu. Küçücük aklımla, belki şok etkisi olur da canlanır diye buz gibi suyla yıkamıştım. İşte o gün, içime hayvan sevgisinin tohumu ekildi. O küçücük kuzu, bana sevmenin sadece bir his değil, bir sorumluluk olduğunu öğretti. O günden sonra ne zaman bir hayvan görsem içim kıpır kıpır olur. Sevmekle kalmam, korur, sahip çıkarım. Çünkü o tohum büyüdü, kocaman bir sevgiye dönüştü. Ben hayvanları çok seviyorum yaa İşte kuzum kucağımda

Çok duygulanarak okudum, ne güzel anılar bitiktirmişsin. Fotoğraf şahane zaten

__________________
I suffered, I learned, I changed..