[Esra]

Ahhh Tanrı’m
-Beni anla’madığın anlarda ,

Çok sinirli bir çocuk oluyorum.
Elime çakıl taşları toparlayıp atmak geliyor içimden!
Haşa !
Sana değil,
Deniz’lere,martılara ,kurtlara ,kuşlara böceklere,
Doğada canlı cansız ne varsa hepsine…
Acıtıyorsun dilimin suskun yerlerini.
Boğazım kuruyor sus’uyorum
İçimde yaktığın ateşin dumanı ,
Nasıl? Da,
Yakıyor bebeksi gözlerimi.
Kalabalıklaştırıyor’sun imansız’ca,fütursuzca yobaz cümlelerimi.
Üzülüyordum !
Bir et yığınıydım
ısınmanı sağlamaktan başka ne yapabilirdim ?
-Ahhh Tanrı’m
-Elleri’n ateş
Bedeni’m gömlek
-Bütün günahları giydir
yanık organlarımın üzerine
Ruhumun kokusu bulaşsın cehennemin her santimine..

[aSi]

Hayat, tıpkı bir balıkcının dedigi gibi iste RASTGELE..

[yoSun]

Bu özel gecede Herkese dua ettim tanıdığım tanımadığım bir sana etmedim içimden gelmedi nasıl canımı yanmış ki senden bukadar nefret etmişim hakettiğini yaşayacaksın yaşada..

[Sue]

Herkes kendi kalbinin ekmeğini yer...

[Sylvia]

endless love, this too shall pass..

[Brutal]

ayran budalası gibi sırıtıp duruşumun alamet-i fârikası aşk mı lan yoksa.

[Çalıkuşu]

Kadın, doğası gereği zayıftır; ama acıya en çok o dayanır.
Kadının direncini kıran tek şey hayal ettiği erkeğin boş çıkmasıdır.

Paul Auster

[Düş]

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.

18 Şubat 1945
Piraye

NAZIM HİKMET RAN

[yoSun]

Her zaman seni üzecek birileri olacaktır, yapman gereken insanlara güvenmeye devam etmek, kime iki defa güveneceğine daha fazla dikkat etmektir.

[Coder]

Hani ne yaparlarsa yapsınlar hep çok sevdiğin insanlar var ya, Onların seni en çok üzenler olması, ne garip.

İlhan Berk