[Sarya]

Özünüz Neyse Sözünüz De O Olsun

[Feronia]

Mutlu ol )

[Araf]

O gün bu gündür her şey aynı, hiç değişmedi bekleyen hep beklemede.giden gittiği yerde.kalan kaldığı yerde...

[Sarya]

Kabullendiğim hikayemi yaşiyorum.
KİMENE

[Che]

son altı aydır uyandığım bütün sabahlar gibi o sabaha da lanetler okudum, kalbimde acısı hissedilir koca bir boşlukla nefes aldım. belki de alamadım. öyle büyük bir bilinmezliğin, bunalımın ve kaybolmuşluğun içine düştüm ki, düşündüklerimi söyleyemez, söylediklerimi uygulayamaz oldum. nefes alıyor ama yaşayamıyordum, yaşayamıyorum... pes de edemiyordum. uyku en büyük kaçışımken kendimden, ben uykusuzdum. ölmeyi düşündüm, sonra korktum. ölünce geçer miydi? varlığından emin olamadığım bir başka dünyayı düşündüm ya da yok oluşumu düşündüm. varlığım insanlara yüktü, yokluğum acıtmazdı. ama henüz yaşamayı bile becerememişken, öğrenememişken ölmek kendime haksızlık olmaz mıydı? olsa bile kimin umrundaydı? saatler geçmiyorken düşüncelerim akrebi peşine düştüğü yelkovanına kavuşturmadı. geceler bitmedi, kabuslar bitmedi. kaygılar bilhassa korkular asla bitmedi. karanlıklar üstümü örterken saat üç'ü vururken öyle güzel bir acı saplanırdı ki soluma, yokluğunu hissettiren onca şeyi düşürürdü aklıma. yolları, yılları, çocukluğumu, hanımeli kokan sokakları, yakıcı yaz sıcaklarını, soğuk kış geceleri sıcacık yorganın altına kıvrılışımı, denizlerin kokusunu, ılık bahar rüzgarlarını, avcumdaki kum tanelerini, çamurlu postallarımı, bahçedeki salıncağı, çatısı akan evimizi... sonra tüm bu düşünceler kayboldu, ama solumdaki acı dinmedi. artık güzel değildi. hava aydınlanmadı, acıma gülümsedim. meğer ne büyük boşlukmuş yokluğun, yirmi yaşımın yirmisine de sığdırmışım seni. ama yok olmuşsun, sanki hiç var olmamışsın gibi.

[Mara]

Asla bir domuzla güreşmemek gerektiğini öğrendim.
Her ikiniz de çamur içinde kalırsınız.
Ancak domuz bundan hoşlanır...

Bernard Shaw

[Malthus]

Keşke rüyalarda kalsak, hayallerimizde yaşattıklarımız gerçekliğe dönse..
Hep mutlu mu olurduk bilmem..

Gerçek hayatın yalanlarından, insanların karakter çirkinliğinden, yaşam döngüsü içerisinde hep birşeyleri başarmak zorunda bırakılmaktan bir an kurtulup, hayallerle uyuyup uyanmamak; daha mı güzel olurdu ne..

[Che]

Ağzımda oluşan acı tadı benimsedim artık. Benden izler taşımayan odamı, kavgaları, gürültüyü, kendi içimde oluşan çatışmaları benimsedim. Bu beni korkutuyor, biri anlat dese susar kalırım. Öylece bakarım mazlum biri gibi. Uzun zamandır kendini bulmaya çalışan biri olarak, kendim olamadığımı fark ettim. Kendimi bulamıyorum. Bana ulaşamıyorum. Sonra suçluyorum insanları, suçluyorum defalarca. Daha kendine ulaşamamış birine el uzatmalarını bekliyorum. Krizlerimi gizliyorum, tutuyorum içimde. Sessiz bir yere çöküp döküyorum her şeyi. Onarıyorum sakin sakin. Kendimden korkuyorum artık. Ben içimde olan herkesi, kendim dahil katlediyorum. Ruhuma batan kırıklar varken, ruhum yokmuş gibi davranıyorum.

[Feronia]

Kimseye kizmiyorum. Kizamama da
Sadece kendime kiziyorum.
Ordugun dort duvari ne diye yikiyorsun ..
Ne diye icindeki sessi bastiyorsun .
hep dogru soylemedimi o ses
Hep beni dinle, yanilmazsin demedimi .
Dinle artik.
Ve attigin her adimi o ses ile at .

[Pisadam]

Dik dur ve gülümse, bırak neden gülümsediğini merak etsinler : )