sonra içime ve hatta dışıma kapandım. küsmek gibi bir şey. bir çeşit gölge fesleğeni. bir çeşit olmayan hayat. zaten hiç bir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu. bir yığın insan tanıdım. ama hep yalnızdım.

Didem Madak.

Dünyada bir gün bile rahat değildim.
Varlığımda bir sevinç, bir tat değildim.

Hayyam.

Asla bir aptalla tartışmayın; önce sizi kendi seviyesine çeker, sonra da tecrübesiyle yener.

Mark Twain.

Daha önce defalarca yaptığım ve yaralandığım bu şeyi yine yaptım dün, yahu ben bu sorunun cevabını, bu durumun sonucunu defalarca yaşadım ve hiç yanılmadım hiç şaşmadı insanın acımasızlığı, peki şimdi neden yeniden? Bu ahmaklık değil de nedir?

Öyle çok inanmak istiyorum ki...