Çekmeyen bir televizyondan farkım yok şu günlerde. Anlaşılamıyorum, kendimde anlamıyorum aslında içimdeki beni. Farklı bir şeyler yapmak istiyorum, bir türlü bulamıyorum. Sebebi sonbahar desem, sadece kendimi kandırmış olurum, bunu biliyorum. Aslında her şeyi bilip, çoğu şeyi bilmiyormuş gibi yapıyorum. İyi de oynuyorum hani, ödül alabilirim. Bende kırmızı halıda yürüyebilirim.
Şimdilik hedeflerimde bunlar yok tabii.
Öncelikli hedefimi sorsanız onuda bilmiyorum. ( Bilip de bilmediklerimden değil )
Sonunda Sokrates'e mi bağlasam?
Bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir falan filan.
Bilmediğini bilmek, kabullenmek büyük erdem.
Eah hadi ama saçmalamayı kes! Sıkıcı oluyorsun. Rahatlamak için yazmıyor musun bunu? R a h a t l a hadi.
Bana ne kadar bozulduğunu anlıyorum ve beni çok ciddiye aldığını da biliyorum.
Ne yazsam, ne söylesem gölgem gibi takibimde..
Şaşırmıyorum. İnsanın kıymeti geç anlaşılıyor, bunuda biliyorum.
Acaba bugün bildiklerimi mi yazsam? Evet olabilir, hemen yazmasam da olur.
İşte böyle, kafam çok karışık.
Nasıl kurtulurum bu halimden inan benimde fikrim yok güncem.
Neyse yazmayacağım sıkıldım.
Dengesiz!
Hazır değilim sanki.

*yağmurdan sonra gelen toprağın kokusuna hayranım,
tıpkı hayran olduğum gibi sana..

If you can't measure it, it doesn't exist.