İnsan neden kendisine uzanan eli tutmaktan böylesine korkar ki.
O eli kaybedeceğini bile bile, o elin başkasını saracağını bile bile
Neden korkardı ki insan...
Öylesine yalnızken şu koca evrende niye daha da yalnızlaştırır ki insan kendini.
Niye yenilmeden gitmek istediği yere varamaz insan, neden hep varmak istenilen yer uzun mesafelerdir ki.

Aşk değil bu anlattıklarım, koca bir dünyanın üzerinize yıkılması.
Kırılmak değil ki benimkisi, paramparça olmak.

Bir rüya yaşıyordum, evet.
İmkasızın da imkansızı olan bir rüya.
Öyle güzel, öyle masum uyurken tokatlarla uyandırıldığım bir rüya.
Şimdi sana söyleyebileceğim cümleler öylesine kısa: Günaydın, gittim ben.





Bugün hayatımdaki en güzel şey yağan yağmurdu heralde.
İçimdeki tüm sıkıntıyı, bütün kırgınlığımı atmak istedim, yağmurla yıkansın, sürüklenip gitsin istedim.
Beni bu hale getiren neydi bilmiyorum.
Bencilliğin mi, taş kalpliliğin mi yoksa düşüncesizliğin mi karar vermekte öyle çok zorlanıyorum.

Alıntı:

Aşk içinde misafir olmaz Ya yalnız sen ve ben İki gönül arasına üç saklanmaz

Hayatta birçok yol var iyisiyle kötüsüyle, doğrusuyla yanlışıyla.
Bunlardan herhangi birini seçmekse bizim elimizde, seçimler hep bizde.
Ama başka önemli bir şey daha varmış meğer, yola kiminle çıktığına dikkat etmen gerekirmiş.
Beraber yürürken tökezleyip düşmemek için iyi seçimler yapmak gerekirmiş hayatta.
Bir de çelik gibi duygular lazımmış insana her düştüğünde inadına inadına kalkmak için.


İnce ince sızlıyorsun içimde, öyle bir batıyorsun ki kaburgalarıma nefesim kesiliyor.
(h)İçim'i söküp atasım var ıssız yerlere.

Hayatta hep kırılmaktan ve kırmaktan öyle korktum ki
Bu yüzdendi belki birçoğunuzdan uzak duruşum.
Öyle sessiz ve ıssız oldum ki
Belki de bu yüzden birçoğunuzu kendime yakın hissetmeyişim.
Kimi zaman öyle taş kalpli oldum ki
Bu yüzden uyuzluklarım, sinir sinir tavırlarım.
Bazen de öyle alıngan oldum ki
(h)İçim akıp gitti gözümden damlalar boyu...

Ben bugün bir adam gördüm,
Koskocaman bir gülümseyişi var hayata dair umut veren.

Kısa bir mola, gezmeler tozmalar, sonra efendim birkaç kavga vs derken yeniden buradayım işte.
Biraz uzak kalmak iyi geldi galiba, son zamanlardaki halimi pek de beğenmiyordum. Kendisiyle kalınca insan kendisine karşı özeleştiriyi daha sağlıklı biçimde yapıyor.

Güzel bir haftasonu geçirdim aslında, tabi maçı ve öyle beleşe yediğimiz golleri saymazsak. Hop kalkıp hop oturduk resmen, neyse yenmek kadar yenilmek de var hayatta.

Dün kendime bir iyilik yaptım.
Dün kendime bir menekşe aldım, öyle güzel bir rengi var ki bakmaya doyamıyorum resmen.
Adı Cavidan.
İleriki günlerde Cavidan'la olan sohbetlerimden de bahseder olurum artık.

Bu arada ben buraları çok mu özlemişim ne...