“En çok neyi konuşuyorsam, aklımda olan da hep o'dur” demek değil elbette.
Bazen insan, aklında olanı saklamak için başka şeylerden söz eder çünkü…
Şurada, az ötede, herkese uzak bir yerde duran bir şey var.
Uzanamadığım, umudumu kestiğim ve “Bir daha olsa, biz akıllanmayız, yine aynısı olurdu” dediğim; sesimde büyük gürültüyle patlayıp, bedenimi boydan boya yırtan, ancak acısını benden başka kimsenin duymadığı, hissetmediği, yalnız göğüs gerdiğim; gerdiğim göğsümün yırtıldıkça mütemadiyen derisinin yenilendiği ve böylece her defasında aynı acı tonunu tattığım; herkese zül gelebilecekken, onurla içimde taşıdığım, yüzümü eşsiz renklere boyayan bir renk cümbüşü var…
Sevdim ben… çok sevdim.

-Halis Karabenli