Ben kimseye sırtımı yaslayamadım.
İsterdim ki biri olsun-kim olduğu önemsiz- hep yanımda olsun.
Korusun kollasın, güven versin.
Sırtımı yaslayım ya, düşünce kaldırsın beni -böyle olmaz, hadi tekrar-desin.
Beni dinlesin-ama öyle dinlemiş olmak için değil, gönülden, içten. Beni anlasın.
Hatalarımı göstersin, kızsın da. ama hep sevsin.
Varlığı huzur versin.
-O varken bana bir şey olmaz- diyebiliyim.
Rahat rahat ağlayabiliyim karşısında.
Bir tek o bilsin içime hapsettiğim kız çocuğunu.
Bir tek o bilsin zayıflığımı, zaaflarımı.
Çok mu?