Çevrimdışı

Pamuk ipliğine bağlı bağlılıklarımız var, düştüğümüz sevda tuzaklarının huzurlu ölüşlerini arıyoruz havada süzülürken anlamsız.. Yaşamın kurallarının altında eziliyoruz, birilerimiz avcı oluyor, birilerimiz avlanıyoruz.

__________________

 

Çevrimdışı

Biraz yorgunum… Kavgaları birikiyor insanın. Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla. Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bu günlerde. Kaç yaşındayım sahi? Saymadım, bilmiyorum. Belki kırklarımdayım, belki otuzlarımda. Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında. Hiç bilmiyorum… Hayat, taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor. Baharın rayihasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı.

__________________

 

Çevrimdışı

İnsanoğlu tarafından “yeterince” yalnız bırakılırsanız, bir müddet sonra otların sesini duymaya başlamanız ihtimaldir. Bir ot, diğer türdeşi ile yan yana geldiğinde hangi derde deva olacağını fısıldar mesela. Bir başka ot ise bir bakarsınız sizi çepeçevre sarmalamış, dünyanın geri kalanından saklıyor. Boşuna değildir bazı şairlerin belli yaşanmışlıkların ve kafi miktarda kırgınlıkların ardından kendini doğaya teslim etmesi. Boşuna değildir şiirin nice hastalıklara şifa olması.

__________________

 

Çevrimdışı

Bak ne buldum.

__________________

 

Çevrimdışı

Sana küçük bir evren üflüyorum.

__________________

 

Çevrimdışı

Hatırlayın, nasıl diyordu Zarifoğlu: "Gökyüzüne bakmayanların kalbi daha çabuk kirlenir." O vakit, hadi, güne şiirle başlayıp göğe bakalım. Yüreği pırıl pırıl kalanlardan olmak adına...



Bir adam bir kadın var içimde iyice anladım
Bana bunu sessizce anlatıyorlardı
Bir yerde onların yönlerinden
alımlı bir zarf katlanmıştı uzaktaki
bulvarların geceye vurdukları
çağırmasız kır günlerini zararsız akrepleri
uzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkan
bir sürü alışkanlıklar taşıyan
insanlığımızı gülüşü yalnızlar çarşısında
çağrılmış gümüş seslerini aynadaki yüzlerin
başkası sevsin diye en seçkin yerine
bir şal gezdirirdi
İnsanlığımıza bir şey getirirdi yalnızlarla

Bir sen varsın hep saçların ağzın
Bir merdiven hücresinde
uzak çağrışımlarla koşardın ya bensem
seni sonsuz gelişinle
saçından tanıyor gülüşünden kaçıyor
eğilip başını içlerimden geçtiğin zaman
uzağa bir yolcuya karşı çıkar gibi
Artık gecikmiş alışıldığım gidişinle
davranılmaz üstünde durulmaz
hiçbir tüfeğe gelmez bir kekliksem

Yüzün soygundan geçmiş öyle bir yerde
durmuş ki bakışın boynun bozgun
üstünden bir nehir geçer gibi
ya gecedir ondan ya bulanık sudan
bir hasta gibi ağrımaktasın

Gelişini aldım onu nasıl harcadım
Denizden bunalıp okyanusa
Selâm çakan vapurun
Sevindik adımına birden parka çekildik
Ve birden nasıl bayram bıyıklı
Bir yaylım herkesin yaydığı bir merhabayla
Eğip başını içlerimden gittiğin zaman
Uzağa bir yolcuya çıkar gibi

Selini üstüme çektin önce
camdan bir mektup dolabının
üstüste sayısız koridorunu yüzüme yakın
başını duvara değdirmiş bir benzetişle
josef ka benzeri bir bakışındı
ya da konuşmayı kesip aman sen
öyle bir gittin ki benimle

Piknik beni sana verdi önce
Gelişen güneş yalnızlıktan bir göze
Eski ellerin
Ve çağlarınla bir şeye uzanmış etin
Ve hançerinle zamana saf durmuş
Son gidişindir bu

Bunların hepsi beni çağırıyorlar sevinçlerimden
Biri denizdir uzun boylu gürültüsüyle
zaten hangisi kavak zürafası değil
biri bütün yan odaları bekler
kuşkulu geçer camlardan
ve bırakır yerini bir koridor bekçisine

Haydi sen bütün onlara git benimle
Son sigaramdın
Gidişin antinikotin
Birden bir şey mutlu eşit piyano çalıyor
Elleri iki çeşit durgun
Gerçi çıkmıyor gelenlerin karanlığa duranların
Suya inen sesleri

Tam şimdi denizinle
bir çakıl taşına yaklaşıyor
kuma çok yakın bütün kesitlerinle
bakıyor ve bunalıyorsun

Tam şimdi ipe koşan
beni elleriyle alkışlayan
ağrıyan bir gün geliyor

Cahit Zarifoğlu

__________________

 

Çevrimdışı

Bu da burada kalmalı.

__________________

 

Çevrimdışı

Bu da burada kalmalı.

__________________

 

Çevrimdışı

Tutup, desem ki; -geleceğim sana,
gelemem ki.
Kendimden de kaçamamışlığım var,
hayat bu.
Fazla geliyor insana. Bir kenara bırakıp
-bu benim değil, diyerekten kaçıp gitmeyi çok istedim, gidilmediğini öğrendiğimde,
kalacak yerim bile yokken üstelik.

__________________

 

Çevrimdışı

Allah der ki: ,,Kimi benden çok seversen onu senden alırım..." Ve ekler; Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım..."
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar.
Canından saydığın yâr bile bir gün el olur, aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dostun olur. Öyle garip bi' dünya. Olmaz dediğin ne varsa olur. Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın... En garibi de budur ya "öldüm" der durur, yine de yaşarsın...