Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

Bu açıdan bakınca, yağmurda hüzün gibi birşey galiba: İlk başta aman bana ilişmesin diye didinir sakınırsın, emniyetli ve kuru kalmak için elinden geleni yaparsın, ama baktın ki olmuyor, baktın ki yağıyor üzerine dört bir koldan, gark olursun ta dibine kadar ve bir kez bu kadar battın mı içine, ha bir damla eksik ha bir damla fazla ne farkeder. Yağmur da hüzün gibi bir şey, yakalandın mı bir kez, azı çoğu yok artık. Olsa olsa "kuru kalabilenler" ve "sağanaktan nasibini alanlar" var.

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

tenin esmer, ruhun sarışın. ondan benim bu aldanışım.

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

o zamanlar tabi kasabalar şimdiki gibi değil bildiğin köy. neyse işte ben de anadoluda ilçenin birinde çalışıyorum o zamanlar, adliyede katiplik yapıyorum.
bir cinayet dosyası geldi önüme açtım şüpheli ifadesine bakıyorum gençten bir çocuk 18 yaşlarında falan.

Diyor ki babam beni çağırdı gittim yanına dedi ki oğlum biliyorsun başımızda bir kan davası var.

sonradan araştırmışlar sahiden 60-70 yıldır süren bir işmiş bu. iki sülale karşılıklı bir ondan bir bundan diye diye sürekli birbirlerini öldürüyorlarmış.

neyse, bu baba da diyor ki oğluna can alma sırası bizde o işi de sen yapacaksın. yaşın küçük girip çıkarsın. sonra da oğlanın babası aile yadigarını çıkartıyor 70 senedir karşı tarafın adamalarını o silahla ile vuruyorlar.

hemen orada baba öğretiyor buna, diyor ki bak mermiyi buradan koyacaksın horuzu buradan çekeceksin falan. anladın mı diyor babası oğlana. oğlanda anladım diyor, alıyor eline tabancayı

çaaat. diye oracıkta vuruyor babayı. hiiiç gözünü kırpmadan vuruyor. diyor ki jandarma niye yaptın oğlum.
niye olur mu diyor, bu kan davası bitsin diye yaptım.

sonra savcılıkta oğlana bir daha soruyorlar. yani anladık tamam kan davası bitsin diye yaptın ama insan babasını nasıl vurur ?

valla diyor oğlan aslında ben babamdan hep nefret ettim.
daha önce öldürecektim ama silahım yoktu.


-

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

-Bence insanın adının bir anlamının olmasının hiçbir önemi yok.
+Neden?
-Kimse kendi adını kendi koymuyor da ondan.

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

"Sevgili Tanrı, eğer öldükten sonra yaşayacaksak, niye öldürüyorsun?" John

Çocuklardan Tanrı’ya Mektuplar
Eric Marshall ve Stuart Hample,

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

güzel söz adamım! çok beğendim hatta feysbokumda bile paylaştım!

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

Dokuz yaşındayım, yıl 1961… Annem benim doğum günüm için pasta yapmış. İlk defa o zaman mum üfleyip bir dilek tuttum. Dileğim de şu; o sıralar Yuri Gagarin uzaya çıkan ilk insan olacak. Ben de dedim ki, ne olur beni de yanına alsın…

O kadar inandım ki dileğimin gerçekleşeceğine, ben bir çanta yapıp beklemeye başladım. Güya Sovyet elçiliğinden gelip alacaklar beni. Ama sağdan soldan duyuyorum onlar komünist diye. Diyorlar ki amann komünist onlar. Olsun diyorum, ben de komünist olurum. O sıralarda, bizim giriş katında üniversite öğrencileri oturuyor. Annem onlara da komünist diyor. Biliyorum onlar bizim kömürlükte kitap saklıyor. Ben gittim, yürüttüm bir tane. Nazım Hikmet’in şiirleri…En kısasını buldum ezberledim.

Dedim ki şimdi Ruslar gelirse, ben bu şiiri okurum onlara. Onlar da der ki tamam bu da bizden, götürürler beni. Neyse… Tarih 12 Nisan. Uzak mekiği fırlatılacak, Vostok 1…Ama hala gelen giden yok. Ben diyorum unuttular herhalde beni. Mekik fırlatıldı, herkes dua ediyor; mekik atmosferi geçsin, uzaya çıksın diye. Bir ben diyorum ki yarı yolda dursun dönsün beni alsın. Belki bir de Amerikalılar, Vostok’un uzaya çıkmaması için dua ediyordu. Neyse… Bütün gün radyonun başında içimden o şiiri okudum:

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ne zaman bu şiiri okusam uzaya gitmiş kadar olurum. Altmış beş yaşıma geldim. Geçen doğum günümde yine bir dilek tuttum, çocuk gibi. Yine imkânsız bir dilek tabi. Ne diledim biliyor musunuz? İyi bir insan olmayı.

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

Mesele o değil ya, insanlar adam gibi dinlemiyor birbirini. Cümleyi bitirmeden otomatik cevap. Her şey otomatik zaten. Sonra anlaşamıyoruz, anlaşamazsın tabi!

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

İyi de adam dediğin gibi dinlemiyor ki cevap vermek için sıra bekliyor, anlama idrak hak getire lan acaba ben bilmiyor olabilir miyim bu adam ne anlatıyor diyen yok herkes einstein(burayaküfürgelecekti) canına yandığımın ülkesinde.

Cevap: hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
 

”Ve yalan söylemenin en kötü tarafı ne biliyorsunuz değil mi? Söylediğiniz yalanları hatırlamak”