Çevrimdışı

Her gün biraz daha 2 metre boyundaki evimize doğru yaklaşıyoruz. Kabrimize doğru adım atıyoruz.
Öleceğiz...

Kapkaranlık bir çukurda Münker ve Nekir Melekleri tarafından sorguya çekileceğiz.

“Rabbin kim, Nebin kim?” diye sorulunca ne cevap vereceğiz?
Geçitler sarp, yollar uzun, yükler ağır, azık az.
Nasıl geçeceğiz?...



Cehennemin üzerindeki sıratı geçip, Cennet durağına nasıl varacağız?...
Müslümanlar...
Müslümanlar...

Ne kadar da rahatsınız (rahatız) ?
Kahkahalarla gülüyor, eğleniyorsunuz..
Cennetle mi müjdelendiniz Müslümanlar?...
Ne kadar da neşelisiniz?...
Kur’an hayattan kovulmuş...
Peygamber(Sallallahu Aleyhi Ve Sellem)’in sünneti yasaklanmış...
Kur’an Medreseleri kelepçelenmiş. Adi bir mahkûm gibi zincire vurulmuş?...
Bunlar bizden sorulacak Müslümanlar?...
Nasıl hesap vereceğiz...
Halbuki Ahlakı Kur’an olan Nur Muhammed’imiz böyle miydi?...
O “Benim bildiklerimi bilseydiniz çok ağlar, az gülerdiniz” buyurmadı mı?...
Geceler boyu secdelerde “Ümmetim Ümmetim” diyerek yalvarıp, gözlerinden inci taneleri misâli göz yaşı dökmedi mi?...
Kardeşler, kardeşler, Müslüman kardeşler...
Yüce rehberimiz bir kez kahkahalarla gülmedi...
Ümmetini düşünürdü...
Cehennemde yanacak günahkârların haline ağlardı...
Biz gafiller...Yıllar boyunca bir kez ağladık mı halimize?...
Taştan daha katı oldu kalplerimiz...

Yağmurlara hasret kalan çorak topraklar misali, ALLAH(Celle Celalühü) için dökülen gözyaşına hasret kaldık?...
Öleceğiz Müslümanlar,öleceğiz...
Kara gözlü yarimizden ayrılacağız...
Üzerimize kürek kürek toprak atacaklar...
Yağlarla ballarla beslediğimiz o nazenin bedenimizi kurtlar yiyecekler...
Ölümü çok analım...
Vesselam