[KarakıZ]

ICSI adiyla da bilinen mikro enjeksiyon, günümüzde teknolojinin infertilite alanina kazandirdigi en yüz güldürücü tekniklerden biridir. Çok kisa bir zaman öncesine dek imkansiz denilen durumlarda bile ICSI çiftlerin gebelige ulasma sansini arttirmaktadir. Dünyada ve Türkiye’de bir çok mikro enjeksiyon bebegi saglikli bir sekilde yasamlarini sürdürmektedir. Infertil çiftlerde yardimla üreme için ICSI (Intra Cytoplasmic Sperm Injection) ya da bilinen adiyla mikroenjeksiyonun kullanilmasi, In Vitro Fertilizasyon ve embriyo transferi (IVF-ET) yöntemlerinin gelismesinden beri ulasilan en önemli gelismedir. 1970′li yillarin sonlarinda ve 1980′li yillarin baslarinda tüp bebek (IVF-ET) yönteminin ilk gelistirilme amaci, tüplerin tikali oldugu kadin infertilite olgulari idi. Bu sekilde tüpler by-pass edilebileceklerdi. IVF ile, sadece tüplerin devre disi birakilmasinin degil ayni zamanda daha az sayida sperm ile döllenmenin basarilabilecegi fikri ortaya çikmistir. Bu yöntemde yumurta ve sperm özel serumlarin içinde ayni tüpe konur ve döllenmenin olusmasi beklenir. Nispeten daha az sayida sperm oositlerle laboratuar ortaminda karsilastirilmakta ve daha sonra embriyo gelisimi izlenerek uygun zamanda rahim içine embriyo transferi yapilmaktadir.

IVF ile erkek faktör infertilitesinin tedavisi bir noktaya kadar basarilidir. IVF’e ragmen hala gebelige ulasamayan ve sperm sorunu olan çiftlerde ileri tekniklerin gelistirilmesine ihtiyaç duyulmustur. Gelistirilen ilk teknik parsiyel zona diseksiyonu (PZD) dur ve hemen sonrasinda sub zonal inseminasyon (SUZI) kullanilmaya baslanmistir. Bu tekniklerin ikisinde de amaç sperm-yumurta yakinlasmasini saglamaktir.

PZD’de yumurta hücresinin zona ismi verilen dis tabakasina mikro-pipet yardimiyla bir delik açilir. Böylece sperm zonayi by-pass eder ve direk ara bosluga (perivitellin araliga) geçer.

SUZI isleminde, mikro-pipet içine bir veya daha fazla sayida sperm alinir, yumurta tutulur. Pipet zona boyunca geçirilir ve sperm direk perivitellin araliga enjekte edilir.

Ulasilan en üst noktada ise ICSI yani mikroinjeksiyon yöntemi tüm tekniklerin önüne geçmistir. Tek bir sperm yumurtanin içine direk enjekte edilir.

ICSI’nin gelistirildigi ilk dönemlerde sperm yumurta karsilasmasinda döllenmeme riski tasiyan çiftlerde uygulanmasi, bunun disinda geleneksel IVF yöntemine devam edilmesi düsünülmekte idi. Oysa günümüzde bir çok tüp bebek merkezi, basari oranlarinin daha yüksek olmasi nedeniyle tüm tüp bebek uygulamalarini ICSI ile yapar hale gelmistir. ICSI yapilabilme imkani varken sadece IVF uygulanmasi tercih edilmemeye baslanmistir.

Geleneksel olarak ICSI gerekenler;
*Grup-I: Önceki IVF denemelerinde döllenme saglanamayan olgular,
*Grup-II:Önceki IVF denemelerinde döllenme orani düsük olanlar,
*Grup-III: TESA/TESE gibi cerrahi yöntemlerle sperm elde edilmek durumundaki olgular,
*Grup-IV: Sperm parametreleri kötü olanlardir.

Ovulasyon indüksiyonu yapilarak fazla miktarda yumurta hücresi olusturulmaya çalisilir. Olusan folliküller takip edilir ve uygun büyüklüge gelmesi beklenir. Bu arada ölçülen E2 seviyeleri ile yumurtaliklarin tedaviye verdigi cevap degerlendirilir. Yumurta toplama günü kararlastirilir.

Yumurta toplanmasini (OPU) takiben alinan oositler (yumurta hücreleri) önce islemden geçirilerek yikanir ve artiklardan arindirilirlar. Oositler seçilir ve uygun olgunlukta olanlar ICSI için hazirlanir. Bu arada alinan spermler de bazi özel yikama islemlerinden geçirilerek hazirlanir. Seçilen spermlerden enjeksiyon yapilacak oosit sayisi kadar sperm ayrilir ve hareketsizlestirilir. Sperm mikro-pipete alinir ve baska bir pipetle tutulan oositin içine enjekte edilir. Bu islem her oosit-sperm çifti için tekrarlanir. Enjeksiyon sonrasi, özel serumlarin içinde uygun sicaklikta ve karbondioksit yogunlugunda inkübatöre konur. Ve döllenme oranlari ve gelisim kalitesi belli araliklarla izlenir